Gruczoł holokrynowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gruczoł holokrynowygruczoł, w którym całe komórki przekształcają się w wydzielinę i odłączają się od nabłonka gruczołowego. Doprowadza to do powstawania ubytków w odcinkach wydzielniczych, które muszą być uzupełniane poprzez podziały pozostałych komórek. W związku z tym gruczoły holokrynowe muszą być wielowarstwowe. Dla porównania gruczoły merokrynowe i apokrynowe są jednowarstwowe. Przykładem gruczołu holokrynowego jest gruczoł łojowy, którego komórki przekształcają się w łój skórny[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prof. dr hab. Jan Zarzycki: Histologia zwierząt domowych i człowieka. Wyd. III poprawione i uzupełnione. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1979. ISBN 83-09-00034-0.