Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music
Autor

Greg Prato

Tematyka

historia subkultury grunge’owej

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Data wydania

1 kwietnia 2009
ISBN 978-1550228779

Wydawca

ECW Press

Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music − książka autorstwa Grega Prato, recenzenta znanego między innymi z encyklopedii internetowej AllMusic (AMG). Wydawnictwo jest szczegółowym opisem powstania i rozwoju nurtu muzycznego i subkultury grunge’owej, wywodzącej się z Seattle w stanie Waszyngton i okolic miasta, która powstała w drugiej połowie lat 80. XX wieku i ewaluowała do szczytów popularności w pierwszej połowie lat 90.

Treść[edytuj | edytuj kod]

Książka autorstwa Grega Prato jest zbiorem ponad 130 wywiadów, wypowiedzi oraz opisów fenomenu rozwoju subkultury grunge’owej, jakie na przestrzeni trzech lat zgromadził autor. W swej 478-stronicowej książce Prato przedstawił chronologiczny zbiór zdarzeń, począwszy od lat 60. XX wieku, które w wyniku tworzącego się łańcucha doprowadziły do powstania i uformowania się grunge’u, nazywanego potocznie „brzmieniem Seattle” (ang. Seattle Sound). Autor opisał także fenomen czterech głównych zespołów, mających znaczny wpływ na rozwój i ukształtowanie się muzyki z Seattle − Alice in Chains, Nirvany, Pearl Jamu i Soundgarden. Wydawnictwo zawiera również wiele informacji na temat pokrewnych gatunków i ruchów, takich jak riot grrrl, czy zespołów mniej znanych, lecz mających istotny wpływ w rozwój i ukształtowanie się grunge’u – The Melvins, Mother Love Bone, Mudhoney i Screaming Trees[1].

Książka oferuje także szereg wywiadów przeprowadzonych z członkami zespołów wywodzących się z Seattle i okolic. Wśród rozmówców znaleźli się między innymi Chris Cornell, Courtney Love, Eddie Vedder, Jeff Ament, Jerry Cantrell, Krist Novoselic i Kim Thayil[2]. Ponadto w książce znajduje się zapis pierwszego wywiadu, jakiego udzielił frontman Pearl Jam, Eddie Vedder i wyznanie matki Layne’a Staleya na temat narkotyków i przedwczesnej śmierci wokalisty[3]. Książka przedstawia również opisy tras koncertowych (między innymi wspólne tournée Guns N’ Roses i Soundgarden, będące zestawieniem zupełnych przeciwieństw muzycznych, czy opis trasy Clash of the Titans, gdzie Alice in Chains występowali jako support przed zespołami thrashmetalowymiAnthraxem, Megadeth oraz Slayerem). Prato porusza również wątek śmierci wokalisty Nirvany, Kurta Cobaina[1][3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Grunge Is Dead: ECW Press. ECW Press. [dostęp 2011-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  2. Peter Chakerian: Book Review: „Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music”. popdose.com. [dostęp 2011-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
  3. a b Zachary Houle: Grunge Is Dead by Greg Prato. PopMatters. [dostęp 2015-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]