Grzegorz (Postnikow)
| Grigorij Postnikow | |
| Metropolita nowogrodzki, petersburski, estoński i fiński | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1784 |
| Data i miejsce śmierci |
17 lipca 1860 |
| Miejsce pochówku | |
| Metropolita nowogrodzki, petersburski, estoński i fiński | |
| Okres sprawowania |
1856–1860 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
25 sierpnia 1814 |
| Diakonat |
27 sierpnia 1814 |
| Prezbiterat |
29 sierpnia 1814 |
| Chirotonia biskupia |
7 maja 1822 |
| Data konsekracji |
7 maja 1822 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Grzegorz, imię świeckie Grigorij Pietrowicz Postnikow (ur. 21 października?/1 listopada 1784 w Michajłowskim, zm. 5 lipca?/17 lipca 1860 w Petersburgu) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Petersburską Akademię Teologiczną. W 1814 uzyskał tytuł magistra nauk teologicznych, 25 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby zakonne. 27 sierpnia został hierodiakonem, zaś 28 sierpnia – hieromnichem. W 1816 objął stanowisko inspektora Petersburskiej Akademii Duchownej. W 1817 uzyskał tytuł naukowy doktora nauk teologicznych i otrzymał godność archimandryty. 1 października 1817 mianowany profesorem nadzwyczajnym Akademii. Od 2 maja 1819 był rektorem Akademii i profesorem zwyczajnym.
7 maja 1822 miała miejsce jego chirotonia na biskupa rewelskiego, wikariusza eparchii petersburskiej. Od 1825 lub 1826 był biskupem kałuskim i borowskim. W 1828 został przeniesiony na katedrę riazańską i zarajską. Od 1829 (według innych źródeł – 1831) sprawował urząd arcybiskupa twerskiego i kaszyńskiego. W 1848 został arcybiskupem kazańskim i swijaskim. W 1856 podniesiony do godności metropolity.
1 października 1856 został metropolitą nowogrodzkim, petersburskim, estońskim i fińskim. Zmarł po czterech latach na katedrze i został pochowany w Ławrze św. Aleksandra Newskiego, pod ołtarzem cerkwi Św. Ducha.
Według wspomnień współczesnych odznaczał się ascetycznym trybem życia. Jako arcybiskup kazański i swiżajski prowadził szeroką działalność na rzecz nawracania na prawosławie staroobrzędowców oraz przekładu na język tatarski ksiąg liturgicznych Cerkwi. Czynił starania na rzecz założenia w Kazaniu wyższej szkoły przygotowującej do pracy misyjnej.