Grzegorz Gasiak
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: mechanika ciała stałego, mechanika pękania | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Grzegorz Gasiak (ur. 16 lipca 1947 r. w Rudniku Małym) – polski inżynier budowy i eksploatacji maszyn, mechaniki, specjalizujący się w mechanice ciała stałego oraz mechanice pękania; nauczyciel akademicki związany z Politechniką Opolską.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1947 roku w Rudniku Małym, w województwie śląskim. Ukończył kolejno Zasadniczą Szkołę Zawodową w Łabędach w 1964, a następnie Technikum Przemysłowo-Pedagogiczne w Katowicach[1]. W 1972 roku ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Wyższej Szkoły Inżynieryjnej w Opolu. Następnie podjął pracę w Zakładzie Mechaniki WSI na stanowisku asystenta. W latach 1974-1977 odbył studia doktoranckie w Instytucie Inżynieryjno-Budowlanym w Moskwie, gdzie uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. Po powrocie otrzymał stanowisko adiunkta na opolskiej uczelni techniczne[2]. W 1991 roku Rada Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej nadała mu stopień naukowy Doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie mechaniki o specjalności mechanika teoretyczna, na podstawie rozprawy pt. Teoretyczna i doświadczalna analiza dużych odksztłceń powłok obrotowych[3]. W 1992 roku został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2004 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych[4]. Obecnie pracuje jako profesor zwyczajny w Katedrze Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn Politechniki Opolskiej[5].
Na Politechnice Opolskiej pełnił szereg ważnych funkcji organizacyjnych. W latach 1993-1999 był prodziekanem do spraw nauki Wydziału Mechanicznego, a następnie od 1999 do 2002 roku był prorektorem do spraw dydaktycznych i studentów[2].
Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]
Przedmiotem działalności naukowej prof. Grzegorza Gasiaka jest mechanika konstrukcji pow³okowych i mechanika pękania zmęczeniowego. Opublikował do tej pory ponad 60 prac naukowych, w tym 4 monografie. Jest autorem i współautorem 5 patentów, napisał 5 skryptów. Prowadzi także prace badawcze na rzecz przemysłu. Pod jego kierunkiem wykonano i wdrożono projekt dla Zakładów Azotowych Puławy. Wypromował 7 doktorów[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiadomości Uczelniane, nr 7 (103), kwiecień 2002, s. 9.
- ↑ a b c Wiadomości Uczelniane nr 54, wrzesień 1996, s. 3.
- ↑ Teoretyczna i doświadczalna analiza dużych odksztłceń powłok obrotowych w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-04-12].
- ↑ M.P. z 2004 r. nr 18, poz. 306
- ↑ Prof. Grzegorz Gasiak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-04-16].[martwy link]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiadomości Uczelniane, nr 54, wrzesień 1996.
- Wiadomości Uczelniane, nr 7 (103), kwiecień 2002, s. 9.. po.opole.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-02)].
- Prof. dr hab. inż. Grzegorz Gasiak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-04-16].[martwy link]