Grzybówka złototrzonowa

Grzybówka złototrzonowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	grzybówkowate
Rodzaj	grzybówka
Gatunek	grzybówka złototrzonowa
	Nazwa systematyczna
	Mycena renati Ouel.; Enchir. fung. (Paris): 34 (1886)
	Zasięg
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grzybówka złototrzonowa (Mycena renati Quel.) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w taksonomii według Index Fungorum: Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Synonimy naukowe^[2]:

Mycena flavipes Quél. 1873
Mycena renati f. alba Robich 2005
Mycena renati Quél. f. renati

Polską nazwę nadała mu Maria Lisiewska w 1987 r^[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 1-3 cm, u młodych owocników dzwonkowaty, później szerokodzwonkowaty, w końcu łukowaty. Brzegi zwykle ząbkowane. Powierzchnia gładka. Jest higrofaniczny. Podczas suchej pogody jest matowy, promieniście włóknisty, i ma barwę różowawą z ciemniejszym wierzchołkiem. Podczas wilgotnej staje się żłobiony z prześwitującymi blaszkami i ma barwę od żółtobrązowej do czerwonobrązowej^[4]^[5]. Zwykle posiada mniejszy lub większy garbek^[6].

Blaszki

Szerokie, zbiegające ząbkiem, białe lub nieco różowawe, o gładkich ostrzach^[4].

Trzon

Wysokość 3-8 cm, grubość 2-4 mm. Jest walcowaty i pusty. Powierzchnia gładka, naga, błyszcząca o barwie złotożółtej lub pomarańczowożółtej. Przy podstawie występuje pilśniowata grzybnia^[4].

Miąższ

Cienki, wodnisty, kruchy, w trzonie ma żółtą barwę, w kapeluszu białawą. Smak łagodny, podobny do rzodkwi, zapach młodych owocników przypomina zapach chloru, starszych rzodkwi^[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje tylko w Europie^[7]. W Polsce występuje głównie w buczynie karpackiej, rzadziej w lasach świerkowych i sosnowych. Zwykle rośnie kępami^[6].

Rośnie w wilgotnych lasach na martwym i mocno już spróchniałym drewnie drzew liściastych, szczególnie buków i dębów. Owocniki wytwarza od maja do września^[4].

Saprotrof^[3], grzyb niejadalny^[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

grzybówka mydlana (Mycena inclinata). Również rośnie na spróchniałym drewnie, ale ma szarawe blaszki i trzon w dolnej części jest czerwonawobrązowy,
grzybówka alkaliczna (Mycena alcalina). Odróżnia się zapachem amoniaku^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Index Fungorum. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2015-04-10]. (ang.).
↑ ^a ^b Władysław Wojewoda: Checklist of Polisch Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Scienceas, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
↑ ^a ^b Maria Lisiewska: Grzyby (Mycota). Tom XVII. Grzybówka (Mycena). Warszawa: PWN, 1987. ISBN 83-01-07240-7.
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2015-22-08].

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2015-04-22]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2015-04-10]. (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polisch Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Scienceas, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[wag-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.

[Wojewoda-5] Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.

[lisiewska-6] Maria Lisiewska: Grzyby (Mycota). Tom XVII. Grzybówka (Mycena). Warszawa: PWN, 1987. ISBN 83-01-07240-7.

[7] Discover Life Maps. [dostęp 2015-22-08].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]