Grzyby kłębiakowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grzyby kłębiakowe
Ilustracja
Gigaspora margarita
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

grzyby kłębiakowe

Nazwa systematyczna
Glomeromycota C. Walker & A. Schüßler
Mycol. Res. 105(12): 1416 (2001)[1]
Typ nomenklatoryczny

Glomus Tul. & C. Tul.

Glomeromycota w komórkach korzeni drzew

Grzyby kłębiakowe Glomeromycota C. Walker & A. Schüßler – typ grzybów[2]. Rodzajem typowym dla Glomeromycota jest Glomus Tul. & C. Tul.[3] Znanych jest ok. 200 gatunków zaliczanych do tej gromady, przy czym liczba ta może być wyższa[4].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Glomeromycota są szeroko rozpowszechnionymi glebowymi grzybami mykoryzowymi. Szacuje się, że tworzą symbiotyczne układy z co najmniej 80% gatunków roślin lądowych. Jest to specyficzny, obligatoryjny dla grzyba typ relacji zwany mykoryzą arbuskularną[4]. Prawdopodobnie jest to najstarszy typ mykoryzy, a koewolucja Glomeromycota i roślin trwa od 450 mln lat[5]. Świadczą o tym skamieniałości arbuskularnych struktur związanych z aglaofitonem, jedną z najstarszych znanych roślin lądowych[6]. W związku z rozpowszechnieniem i długą historią układy symbiotyczne grzybów z tej grupy w znacznej mierze odpowiadają za produktywność gleby[5]. Wchodzenie w układ mykoryzowy z grzybami arbuskularnymi jest dla roślin kosztowne, gdyż szacuje się, że grzyby mogą pozyskać do 20% asymilowanego przez nie węgla. Jednocześnie jednak grzyby ułatwiając przyswajanie biogenów (zwłaszcza fosforu) i zmniejszając obciążenie metalami ciężkimi lub atakami patogenów i pasożytów, zwiększają wzrost roślin i przewagę konkurencyjną[7].

Grzyby z gromady Glomeromycota rozmnażają się przez różnego typu zarodniki, np. chlamydospory[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Według CABI databases do typu Glomeromycota należą:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Index Fungorum [online] [dostęp 2016-05-02] (ang.).
  2. a b CABI databases [online] [dostęp 2022-12-13] (ang.).
  3. David S. Hibbett i inni, A higher level phylogenetic classification of the ''Fungi'', „Mycological Research”, 111 (5), 2007, s. 509–47 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03] (ang.).
  4. a b Sławomir Kowalczyk, Grzyby i mikoryzy arbuskularne (Glomeromycota) gleb województwa lubuskiego (praca doktorska), Szczecin: Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, 2008 (pol.).
  5. a b Katarzyna Turnau, Anna Jurkiewiczl, Barbara Grzybowska, Rola mikoryzy w bioremediacji terenów zanieczyszczonych, „Kosmos”, 51, 2, Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika, 2002, s. 185–194 (pol.).
  6. Daniel Schwarzott, Chris Walker, Arthur Schüßler, Glomus, the Largest Genus of the Arbuscular Mycorrhizal Fungi (Glomales), „Molecular Phylogenetics and Evolution”, 21, 2, Academic Press, s. 190–197, DOI10.1006/mpev.2001.1007 (ang.).
  7. a b Janusz Błaszkowski, Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość klasyfikacji arbuskularnych grzybów mikoryzowych, „Kosmos”, 53, 1, Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika, 2004, s. 17–24 (pol.).