Gurami syjamski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gurami syjamski
Trichopodus pectoralis[1]
(Regan, 1910)
Ilustracja
Złowiony okaz
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Infragromada

doskonałokostne

Rząd

okoniokształtne

Rodzina

guramiowate

Rodzaj

Trichopodus

Gatunek

gurami syjamski

Synonimy
  • Osphronemus saigonensis, Borodin, 1930
  • Trichogaster pectoralis Regan, 1910

Gurami syjamski[2][3] (Trichopodus pectoralis) – gatunek ryby z rodziny guramiowatych. Bywa hodowana w akwarium słodkowodnym. Do Europy został przywieziony w roku 1914.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje w wodach Indochin, w dorzeczu rzeki mekong, Kambodży, Wietnamu oraz Tajlandii. Spotykany na Półwyspie Malajskim (Malezja). Introdukowany w wielu krajach Azji Południowo-Wschodniej i północnej Oceanii.

Żyje na polach ryżowych, w wąskich kanałach, gdzie wysokość lustra wody nie przekracza 80 cm, a temperatura potrafi osiągnąć nawet 37 0C. Spotykany w rozlewiskach spowodowanych wystąpieniem z brzegów rzek w wyniku deszczów monsunowych.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Dorosłe osobniki posiadają dość duże płetwy piersiowe. Oko duże. Przez ciało przebiega ciemna pręga składająca się z ciemnych plam i ciągnąca się od oka aż do nasady ogona. Im ryba jest starsza tym pas ten staje się bardziej rozmyty. Płetwa brzuszna nitkowata.

Młode ryby ubarwione są w kolorze stalowym, szaro-niebieskawym. W naturze dorasta do 20 - 25 cm, w akwarium jest mniejszy, do 17 cm. Mogą pobierać i oddychać powietrzem atmosferycznym, jak również z wody poprzez skrzela.

Dymorfizm płciowy[edytuj | edytuj kod]

Odróżnienie łatwe, Samiec jest smuklejszy, płetwę grzbietową posiada wydłużoną i zakończoną spiczasto. Samice w partii brzusznej są bardziej zaokrąglone, płetwa grzbietowa tępo zaokrąglona.

Warunki w akwarium[edytuj | edytuj kod]

Zalecane warunki w akwarium
Zbiornik duży (powyżej 100 l)
Temperatura wody 25-28 °C
Twardość wody
Skala pH 6.0 - 8.3
pokarm wszystkożerna, żywy, suchy

Warunki hodowlane[edytuj | edytuj kod]

Ryba spokojna i towarzyska. Można ją trzymać wraz z innymi, mniejszymi od siebie gatunkami. W akwarium dość długim, o niskim stanie wody powinna się znaleźć gęsta roślinność, gdzie znajduje swoje schronienie w razie zagrożenia oraz wolna przestrzeń do pływania. Akwarium przykryte dla zapewnienia podobnych warunków temperatury powietrza co wody (oddycha powietrzem). Podłoże z drobnego żwirku. Temperatura nie powinna spadać poniżej 22 0C. Odżywia się detrytusem, zooplanktonem, roślinami (glonami).

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Odbywa się w tym samym zbiorniku, w którym przebywają, w temperaturze wyższej o 2-3 stopnie. Niechętnie znoszą przenoszenie ich do innego zbiornika. Tarlaki niechętnie przystępują do tarła, gdy w pobliżu przebywają inne ryby. Samiec buduje gniazdo na powierzchni wody. Jest ono zbudowane z piany, jest słabe i małe (ok. 8 cm średnicy) umiejscowione pod pływającym liściem lub wśród małych drobnych cząstek roślin. Ikra w kolorze brązowożółtym i ilości dochodzącej do 1000 nawet 5 000 sztuk[4] nie jest zbierana przez ryby tak jak i w późniejszym czasie ryby nie interesują się złożoną ikrą.

Wylęg narybku następuje po ok. 3 dniach, zależny jest od wysokości temperatury wody. Para dorosłych nie interesuje się dalszym losem narybku, larwy pozostawione są swojemu losowi.

Ciekawostka[edytuj | edytuj kod]

Gurami syjamski potrafi rozmnażać się z innym gatunkiem gurami dwuplamym tworząc formy hybrydowe[5].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Ryba przygotowana do sprzedaży na targowisku

Lokalnie ryba ma duże znaczenie kulinarne. Jest sprzedawana jako ryba konsumpcyjna.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Trichopodus pectoralis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Nazewnictwo ryb egzotycznych, AKWARIUM, Nr 1-2/70 (występuje pod synonimiczną nazwą Trichogaster pectoralis)
  3. Hans Frey, Akwarium Słodkowodne, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa, 1990, ISBN 83-217-2777-8
  4. Bibliografia: Gurami syjamski
  5. Bibliografia: Labyrinth fish, the bubble-nest-builders

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]