Gewulot
31°12′37″N 34°27′58″E/31,210278 34,466111 Micpe Gewulot | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
128 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Dystryktu Południowego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 31°12′37″N 34°27′58″E/31,210278 34,466111
| |
| Strona internetowa | |
Gewulot (hebr. גבולות; pol. Granice; pisownia w ang. Gevulot) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Eszkol, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Leży w zachodniej części pustyni Negew, w odległości 25 kilometrów od Morza Śródziemnego. Na północny wschód od kibucu znajduje się wadi strumienia Besor. Na południe od osady rozciąga się piaszczysta pustynia z wydmami. Znajdują się tam tereny szkoleniowe Sił Obronnych Izraela. W odległości 15 kilometrów na północny zachód przebiega granica Strefy Gazy.
W jego otoczeniu znajdują się moszawy Talme Elijjahu, Ohad i En ha-Besor oraz kibuc Ce’elim.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Liczba mieszkańców Gewulot[1]:
Historia[edytuj | edytuj kod]
W dniu 12 maja 1943 na zachodnim skraju pustyni Negew została założona eksperymentalna stacja rolnicza o nazwie Micpe Gewulot (hebr. מִצְפֶּה גְּבוּלוֹת; ang. Mitzpe Gevulot), której zadaniem było sprawdzenie możliwości rozwoju upraw rolniczych w pustynnych warunkach Negewu. Ziemia należała do Żydowskiego Funduszu Narodowego, a pierwszymi jej mieszkańcami byli żydowscy imigranci z Turcji i Rumunii będący członkami młodzieżowego ruchu syjonistycznego Ha-Szomer Ha-Cair. Była to pierwsza żydowska osada wysunięta tak głęboko w pustynię. Powstała razem z kibucami Bet Eszel i Rewiwim. Miały one stanowić pozycją wyjściową do dalszego osadnictwa na Negewie. W październiku 1946 zrealizowano w ten sposób plan budowy 11 osad obronnych na Negewie (hebr. 11 הנקודות, 11 HaNekudot). W 1947 do kibucu doprowadzono rurociąg z wodą[2].
Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 kibuc został odcięty przez wojska egipskie i do końca wojny znajdował się w całkowitej izolacji. Przed odcięciem dróg ewakuacyjnych zdołano wywieźć z kibucu większość kobiet i dzieci. Podczas wojny tutejsza piekarnia dostarczała pieczywo do okolicznych żydowskich osiedli. Dopiero w październiku Siłom Obronnym Izraela udało się przełamać egipskie linie i dotrzeć do kibucu z zaopatrzeniem. Micpe Gewulot stał się wówczas bazą sił 8 Brygady Pancernej[3].
Po wojnie mieszkańcy osady przenieśli się około 1 kilometra na północny wschód od bazy wojskowej Micpe Gewulot, i założyli cywilny kibuc pod obecną nazwą. W 1954 w kibucu wybudowano pierwszy w regionie Negewu basen kąpielowy. W latach 90. XX wieku kibuc znalazł się w kryzysie ekonomicznym. Z tego powodu w 2004 przeprowadzono jego prywatyzację. Obecnie planowana jest dalsza rozbudowa osady[4].
Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Od 2007 w kibucu corocznie odbywa się Festiwal Muzyki Alternatywnej.
Z obiektów sportowych jest podgrzewany kryty basen kąpielowy, boisko do piłki nożnej i koszykówki, oraz korty tenisowe.
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
Kibuc utrzymuje przedszkole i szkołę podstawową.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Pobliskie pustynne tereny Negewu są dużą atrakcją turystyczną. W budynkach byłej osady Micpe Gewulot urządzono pokoje do wynajęcia. Dla turystów organizowane są także wycieczki itp. usługi.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Lokalna gospodarka opiera się na rolnictwie. Uprawy gruntowe obejmują ziemniaki, marchew i orzeszki ziemne. Dodatkowo hoduje się bydło i drób.
Od 1991 w kibucu działa firma Polymer Gewulot Ltd., która produkuje materiały na bazie żywic epoksydowych i poliuretanowych[5]. Z usług znajduje się tutaj warsztat mechaniczny, elektryczny i stolarnia.
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się ośrodek zdrowia, prywatna klinika stomatologiczna, pralnia i sklep wielobranżowy.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Z kibucu wyjeżdża się w kierunku północno-wschodnim na drogę nr 222, którą jadąc na zachód dojeżdża się do moszawu Ohad i dalej do skrzyżowania z drogą nr 232. Natomiast jadąc drogą nr 222 na wschód dojeżdża się do kibucu Ce’elim i dalej do bazy wojskowej Ce’elim.
Osoby związane z kibucem[edytuj | edytuj kod]
W 1978 w kibucu pracował jako wolontariusz Simon Le Bon, wokalista zespołu muzycznego Duran Duran.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Centralne Biuro Statystyczne. [w:] Centralne Biuro Statystyczne [on-line]. [dostęp 2011-08-21]. (hebr.).
- ↑ Gvolot. [w:] Samorząd regionu Eszkol [on-line]. [dostęp 2011-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-26)]. (ang.).
- ↑ Mordechai Naor: The 20th Century in Eretz Israel. Könemann: Kolín n.Rýnem, 1998, s. 232. ISBN 3-89508-595-2. (ang.).
- ↑ Rozbudowa wspólnoty. [w:] Kibbutz Gewulot [on-line]. [dostęp 2011-08-22]. (hebr.).
- ↑ Polymer Gewulot Ltd.. [w:] Polymer Gewulot Ltd. [on-line]. [dostęp 2011-08-22]. (ang.).
