Głuszyca Górna
50°39′54″N 16°22′33″E/50,665000 16,375833| wieś | |
 Kościół Wniebowzięcia NMP w Głuszycy Górnej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
1059[2] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
58-340[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DBA |
| SIMC |
0852424 |
Położenie na mapie gminy Głuszyca  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wałbrzyskiego  | |
| 50°39′54″N 16°22′33″E/50,665000 16,375833[1]
| |
Głuszyca Górna (niem. Oberwüstegiersdorf[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Głuszyca, w Górach Suchych w Sudetach Środkowych.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Głuszyca Górna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 1059 mieszkańców[2]. Jest największą miejscowością gminy Głuszyca.
Komunikacja publiczna[edytuj | edytuj kod]
Do Głuszycy Górnej kursują autobusy komunikacji miejskiej z Wałbrzycha[5][6]. Przez miejscowość biegnie również czynna w ruchu pasażerskim linia kolejowa Kłodzko – Wałbrzych, obsługiwana szynobusami przez samorządowe Koleje Dolnośląskie.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pw. Matki Bożej Królowej Polski, z 1809 r.
- kościół filialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, z XVI wieku, przebudowywany w XVII i XIX wieku
- gospoda - zajazd Pod Jeleniem, drewniano-murowany z 1784 r., przebudowany w połowie XIX w., ul. Grunwaldzka 44
- dom - budynek mieszkalny, późnobarokowy, dawniej pałac z końca XVIII w., zbudowany na prostokącie, piętrowy, siedmioosiowy, nakryty dachem mansardowym z lukarnami. Naroża boniowane, okna w bogatych opaskach o charakterze dekoracji. Architektoniczny portal z otworem zamkniętym łukiem koszowym, wyżej kartusz herbowy i wygięty gzyms naczółkowy. Najokazalszy budynek w miejscowości, ul. Grunwaldzka 41.
Filia obozu Groß-Rosen[edytuj | edytuj kod]
W miejscowości znajdowała się filia obozu koncentracyjnego Groß-Rosen[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 33949
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 318 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
- ↑ walbrzych24.com Autobusy do Głuszycy i Walimia, dostęp: 29.09.2014
- ↑ ZDKiUM Wabrzych: Rozkład jazdy i mapa komunikacyjna ZDKiUM Wałbrzych, dostęp: 29.09.2014
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 187. [dostęp 2012-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Abraham Kajzer, Za drutami śmierci, Wałbrzych: Muzeum Gross-Rosen, 2013, ISBN 978-83-89824-09-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie, pod red. M. Staffy, Wrocław, 1995, ss. 129-135
