HMS Acheron (1930)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Thornycroft, Southampton |
| Położenie stępki |
29 października 1928 |
| Wodowanie |
18 marca 1930 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
13 października 1931 |
| Zatopiony |
17 grudnia 1940 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 1350 t |
| Długość |
98,5 m |
| Szerokość |
9,8 m |
| Zanurzenie |
3,4-3,7 m |
| Napęd | |
| 3 kotły, 2 turbiny Parsonsa o łącznej mocy 34 000 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
35,25 węzłów |
| Zasięg |
4800 Mm przy 15 w |
| Uzbrojenie | |
| 4 działa 120 mm (4xI) 2 działka 40 mm plot (2xI) 8 wt 533 mm (2xIV) 6 bg | |
| Załoga |
138 |
HMS Acheron – brytyjski niszczyciel typu A z lat 30. XX wieku. Nosił znak burtowy H-45. Brał udział w II wojnie światowej, podczas której zatonął w 1940 na minie.
Budowa i modernizacje[edytuj | edytuj kod]
HMS "Acheron" należał do typu A - pierwszego typu brytyjskich standardowych niszczycieli z lat 30. grupy typów A-I. Zamówiono go w stoczni Thornycroft w Woolston (część Southampton) 29 maja 1928 (pozostałe okręty tego typu zamówiono 6 marca 1928)[1]. Stępkę pod jego budowę położono 29 października 1928, a kadłub wodowano 18 marca 1930. Okręt ukończono dopiero 13 października 1931, około półtora roku po pozostałych, z uwagi na problemy z siłownią[1]. W odróżnieniu od innych niszczycieli tego typu, zainstalowano na nim eksperymentalnie kotły Thornycroft o wyższym ciśnieniu pary (35 at) oraz bardziej skomplikowaną siłownię, zawierającą dodatkowe turbiny średniego ciśnienia ze stopniem dla prędkości krążowniczej[2]. Siłownia była bardziej ekonomiczna[2], lecz kotły i turbiny wykazywały spore problemy z niezawodnością w toku eksploatacji okrętu[3].
Uzbrojenie okrętu odpowiadało niszczycielom typu A. Główne uzbrojenie stanowiły cztery armaty kalibru 120 mm, rozmieszczone po dwa na dziobie i rufie, w superpozycji. Do obrony przeciwlotniczej służyły dwa automatyczne działka 40 mm Vickers Mark II (tzw. pom-pom) na platformie między kominami. Na śródokręciu niszczyciel posiadał dwa poczwórne aparaty torpedowe kalibru 533 mm, w osi symetrii kadłuba. Uzbrojenie przeciwpodwodne było słabe i stanowiło je tylko sześć bomb głębinowych w trzech zrzutniach na rufie[2].
21 czerwca 1940, podobnie jak na innych brytyjskich niszczycielach, zamieniono na nim drugi poczwórny aparat torpedowy na działo przeciwlotnicze 76 mm[3]. W tym czasie też powiększono kąty ostrzału w poziomie działek 40 mm i wzmocniono uzbrojenie przeciwpodwodne do 2 miotaczy i 1 zrzutni bomb głębinowych z 30-40 bombami (salwa z 5 bomb)[4].
Służba[edytuj | edytuj kod]
"Acheron" wszedł do służby 12 października 1931 we Flocie Atlantyckiej, początkowo służąc do celów doświadczalnych[3]. Kilkakrotnie w toku służby przechodził remonty i modyfikacje. 29 sierpnia 1932 przydzielono go do 3. Flotylli Niszczycieli (ang.: 3rd Destroyer Flotilla) na Morzu Śródziemnym[3]. W czerwcu 1936 powrócił do Wielkiej Brytanii w celu prób mocy maksymalnej siłowni oraz remontu, trwającego od 17 lipca 1936. 8 lutego 1937 "Acheron" wszedł do służby w lokalnej flotylli w Portsmouth jako okręt przydzielony do szkoły HMS "Vernon", zamiast HMS "Ambuscade"[3]. W czerwcu-lipcu 1937 zamontowano mu w Rosyth hydrolokator Asdic. 1 listopada 1937 "Acheron" miał kolizję z barką w Portsmouth, po czym był tam naprawiany do 6 grudnia. Był następnie przydzielony do bazy w Portsmouth, a od marca do grudnia 1938 przeszedł tam ponowny remont turbin. W 1939 roku został ponownie szkolnym okrętem artyleryjskim we flotylli "Vernon" (zamiast HMS "Windsor")[3].
W chwili wybuchu II wojny światowej, "Acheron" znajdował się w remoncie w Portsmouth. Działał następnie na kanale La Manche w składzie 18. Flotylli Niszczycieli Dowództwa Portsmouth[3]. Po kolejnym remoncie siłowni w Portsmouth od 12 grudnia 1940 do 23 marca 1940, przydzielono go do 16. Flotylli Niszczycieli[3] Dowództwa Portsmouth[5]. Brał udział w eskorcie konwojów przybrzeżnych i ruchów floty między Wielką Brytanią a Norwegią. W czerwcu wchodził w skład 22. Flotylli Niszczycieli Dowództwa Portsmouth[6].
20 lipca 1940 niszczyciel był celem nalotu bombowców 10 mil morskich na południe od Przylądka św. Katarzyny (wyspa Wight) i został uszkodzony 9 bliskimi wybuchami bomb. Od 6 sierpnia 1940 był remontowany w Portsmouth, lecz 24 sierpnia został tam uszkodzony podczas nalotu trafieniem bomby w rufę (2 zabitych i 3 rannych)[3]. Remont ukończono 2 grudnia 1940, po czym "Acheron" powrócił do służby w roli szkolnego okrętu artyleryjskiego. Jego uszkodzone rufowe działo (na pozycji Y) zamieniono na działo z niszczyciela HMS "Boadicea". Już jednak 17 grudnia 1940, podczas prób po remoncie, "Acheron" wszedł na minę koło wyspy Wight, odłamał mu się dziób i okręt szybko zatonął w rejonie pozycji 50°31′N 1°31′W/50,516667 -1,516667[3][7]. Zginęło 161 marynarzy i 6 oficerów z dowódcą J. Wilsonem, uratowano tylko 19 osób, w tym 3 pracowników stoczniowych (na pokładzie było ponadto 25 pracowników stoczniowych)[3][7].
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- styczeń 1939 - grudzień 1940: Lt.Cdr. (kmdr ppor.) Ralph William Frank Northcott
- grudzień 1940 - 17. 12. 1940†: Lt. (kpt. mar.) John Rees Wilson
Źródło:[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b English 1993 ↓, s. 15.
- ↑ a b c Daszjan i Morozow 1997a ↓.
- ↑ a b c d e f g h i j k English 1993 ↓, s. 19.
- ↑ Daszjan i Morozow 1997b ↓.
- ↑ Don Kindell, NAVAL EVENTS, APRIL 1940, Part 1 of 4 [dostęp 31-8-2011]
- ↑ Don Kindell, ROYAL NAVY SHIPS, JUNE 1940, Part 3 of 4 [dostęp 31-8-2011]
- ↑ HMS Acheron (i) (H 45) w serwisie uboat.net [dostęp 30-8-2011]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John English: Amazon to Ivanhoe. British Standard Destroyers of the 1930s. Kendal: World Ship Society, 1993. ISBN 0-905617-64-9. (ang.).
- M. Morozow (red.): A. Daszjan: Britanskie esmincy w boju. Czast 2 (Британские эсминцы в бою. Часть 2). Moskwa: CzeRo, 1997. ISBN 5-88711-052-X. (ros.).
- M. Morozow (red.): A. Daszjan: Britanskie esmincy w boju. Czast 3 (Британские эсминцы в бою. Часть 3). 1997. ISBN 5-88711-054-6. (ros.).