HMS D3
.jpg) HMS D1 bliźniaczy do HMS D3 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
15 marca 1910 |
| Wodowanie |
17 października 1910 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
20 sierpnia 1911 |
| Wycofanie ze służby |
12 marca 1918 |
| Los okrętu |
zatonął |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
483 ton (wynurzony), |
| Długość |
49,7 metry |
| Zanurzenie |
4,1 metra |
| Napęd | |
| silnik spalinowy diesla 1750 KM, silnik elektryczny 550 KM | |
| Prędkość |
14 węzłów na powierzchni |
| Zasięg |
2500 mil przy 10 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| trzy wyrzutni torpedowych 450 mm, armata 76 mm | |
| Załoga |
25 |
HMS D3 – brytyjski okręt podwodny typu D. Zbudowany w roku 1910 w Vickers, Barrow-in-Furness, gdzie okręt został wodowany 17 października 1910 roku. Rozpoczął służbę w Royal Navy 20 sierpnia 1911 roku. Pierwszym dowódcą został Lt. Cdr. Edward Courtney Boyle, który był dowódcą do grudnia 1914 roku.
W 1914 roku D3 stacjonował w Harwitch przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Edwarda Courtney Boylea[1].
28 sierpnia 1914 roku pod dowództwem Boyla okręt wraz z HMS D2, HMS D8, HMS E5, HMS E7 brał udział w pierwszej bitwie koło Helgolandu.
12 marca 1918 roku okręt pod dowództwem kanadyjskiego kapitana Williama Maitland-Dougalla[a] został zbombardowany i zatopiony przez francuski sterowiec AT-0 w okolicach Fécamp[2]. Nikt z załogi nie przeżył.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ William Maitland-Dougall był najmłodszym Kanadyjczykiem, który objął dowództwo brytyjskiego okrętu podwodnego i jedynym, który poległ w akcji.. navalandmilitarymuseum.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-15)].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Disposition of RN Submarines at the Outbreak of War, 4 August 1914
- ↑ J. J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Casemate / Greenhill, 2010, s. 88. ISBN 978-1935149071. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 38. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008, s. 7-10. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
- J. J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy, The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. Londyn: Chatham Publishing Ltd., 2006, s. 88. ISBN 1-86176-281-X. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Okręty podwodne typu D & E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
- Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch: HMS D3. [dostęp 2013-01-30]. (ang.).
- D Class Overseas Submarine. [dostęp 2013-01-30]. (ang.).