HMS E4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS E4
Ilustracja
HMS E4
Historia
Stocznia

Vickers, Barrow-in-Furness

Położenie stępki

16 maja 1911

Wodowanie

5 lutego 1912

 Royal Navy
Wejście do służby

28 stycznia 1913

Wycofanie ze służby

21 lutego 1922

Los okrętu

sprzedany i zezłomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

676 ton (wynurzony),
809 ton (zanurzony)

Długość

54 metry

Zanurzenie

4,7 metra

Napęd
dwa spalinowe silniki disla 1750 KM, dwa silniki elektryczne 600 KM
Prędkość

15 węzłów na powierzchni
9,5 węzłów zanurzony

Zasięg

5600 km przy 10 węzłach

Uzbrojenie
cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

30

HMS E4brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1911–1912 w Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 5 lutego 1912 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 28 stycznia 1913 roku.

W 1914 roku E4 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. Ernesta W. Leira[1].

28 sierpnia 1914 roku okręt brał udział w pierwszej bitwie koło Helgolandu.

24 września 1915 roku okręt podwodny E4 został zaatakowany przez niemiecki sterowiec SL3. 15 sierpnia 1916 roku biorący udział w manewrach w pobliżu Harwich E4 pod dowództwem Lt. Cdr. J. T. Tenisona, został staranowany przez uczestniczący w tych samych ćwiczeniach HMS E41. E4 zatonął w ciągu około dwóch minut. Nikt z jego załogi nie ocalał. Z HMS E41 zostało uratowanych tylko 14 z 30 marynarzy. Oba okręty zostały odnalezione, wydobyte i powróciły do służby.

HMS E4 został sprzedany do Upnor Ship Breaking Company i zezłomowany.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]