Staroszczur reliktowy
| Hadromys humei[1] | |||
| Thomas, 1886 | |||
| Okres istnienia: plejstocen-dziś | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
staroszczur reliktowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Staroszczur reliktowy[3] (Hadromys humei) – endemiczny gatunek gryzoni z rodziny myszowatych, występujący w północno-wschodnich Indiach. Został opisany naukowo w 1896 roku przez O. Thomasa[4].
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Gryzoń ten zamieszkuje trzy enklawy w stanach Asam i Manipur[2]. Skamieniałości zębów trzonowych dowodzą, że gatunek ten ok. 137 tysięcy lat temu (plejstocen) występował także w Tajlandii. Było to związane z panującym wówczas w tym regionie suchszym, chłodniejszym klimatem i występowaniem zbiorowisk roślinności typu sawanny; jest on zatem reliktem epoki lodowej[4]. Jest to zwierzę nocne, kopie nory. Współcześnie występuje w tropikalnych lasach deszczowych, nie tylko w lasach pierwotnych[2]
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Staroszczur reliktowy jest uznawany za gatunek zagrożony ze względu na ograniczony zasięg występowania. Gryzonie te występują na obszarze mniejszym niż 5000 km², przy czym gnieżdżą się na mniej niż 500 km². Populacja maleje, grozi jej utrata środowisk. Nie jest chroniony, ustawa o ochronie przyrody z 1972 roku uznaje go za szkodnika[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hadromys humei, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Hadromys humei, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Hadromys humei. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-01-29]