Hagen Melzer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hagen Melzer
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1959
Budziszyn

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Mistrzostwa świata
srebro Rzym 1987 bieg na 3000 m z przeszkodami
Mistrzostwa Europy
złoto Stuttgart 1986 bieg na 3000 m z przeszkodami

Hagen Melzer (ur. 16 czerwca 1959 w Budziszynie[1]) – niemiecki lekkoatleta długodystansowiec, reprezentujący przez większość kariery NRD, wicemistrz świata i mistrz Europy.

Specjalizował się w biegu na 3000 metrów z przeszkodami. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajął w finale 4. miejsce[2]. Na pierwszych mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach był jedenasty[3]. Wskutek bojkotu przez NRD nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles. Na zawodach Przyjaźń-84 w Moskwie zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Bogusławem Mamińskim[4].

Zwyciężył na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie[5]. Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Francesco Panettą z Włoch)[6]. Jego czas w tym biegu – 8:10,32 był rekordem NRD, a później zjednoczonych Niemiec do 1999, kiedy to Damian Kallabis osiągnął czas 8:09,48[7].

Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu Melzer zajął 10. miejsce[1]. Na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie był siódmy[8]. Na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio startował już w barwach zjednoczonych Niemiec. Zajął w finale 12. miejsce[6]. Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie odpadł w półfinale[1].

Był mistrzem NRD w biegu na 3000 metrów z przeszkodami w latach 1980, 1983 i 1985-1989[9] oraz mistrzem Niemiec na tym dystansie w 1991[10], a także mistrzem NRD w hali w biegu na 3000 metrów w 1981 i 1986[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Hagen Melzer [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-09] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 563 [dostęp 2020-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 141–142 [dostęp 2020-08-09] (ang.).
  4. Olympic Boycott Games [online], GBRAthletics [dostęp 2020-08-09] (ang.).
  5. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 570–571 [dostęp 2020-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. a b IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 142 [dostęp 2020-08-09] (ang.).
  7. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 63.
  8. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 579 [dostęp 2020-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  9. East German Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2020-08-09] (ang.).
  10. German Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2020-08-09] (ang.).
  11. East German Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2020-08-09] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]