Hajsyn

Hajsyn
Гайсин
	; Hajsyn, ośrodek zdrowia.
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	winnicki
Rejon	hajsyński
Data założenia	1545
Prawa miejskie	1744
Powierzchnia	18,26 km²
Wysokość	215 m n.p.m.
Populacja (1.01.2019); • liczba ludności; • gęstość	; 25 735; 1408 os./km²
Nr kierunkowy	+380 4334
Kod pocztowy	23700-23705
	Położenie na mapie obwodu winnickiego Hajsyn
	Położenie na mapie Ukrainy Hajsyn
	48°48′37″N 29°23′03″E/48,810278 29,384167
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Hajsyn (ukr. Гайсин) – miasto na Ukrainie, w obwodzie winnickim, siedziba rejonu hajsyńskiego. Był miastem królewskim Rzeczypospolitej Obojga Narodów^[2]. Leży na Podolu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z roku 1545. Prawa miejskie otrzymało w 1744 roku.

Hajsyn był miastem starostwa bracławskiego położonym w pierwszej połowie XVII wieku w województwie bracławskim^[3].

W 1793 roku zagarnięte przez Rosję na skutek II rozbioru Polski. W maju 1919 roku w pogromie zginęło 350 żydowskich mieszkańców^[4].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 4000 osób. W maju 1943 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w okolicy Bilindijewic. Sprawcami zbrodni byli policjanci z litewskiego 7 Schutzmannschaft Batalionu, dowodził SS-Hauptsturmführer Franz Christoffel oraz ukraińska policja^[5].

W 1995 założono Muzeum Miejskie w Hajsynie.

Urodzeni w Hajsynie[edytuj | edytuj kod]

Romuald Janicki – polski działacz komunistyczny
Bolesław Szawłowski – ostatni proboszcz parafii katolickiej w Porycku pw. św. Trójcy i św. Michała Archanioła, zamordowany przez oddział UPA 12 lipca 1943 podczas tzw. krwawej niedzieli

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej
Mapa województwa bracławskiego z 1648 roku. Miejscowość w centralnej części mapy

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Powiat hajsyński

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.13
↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 234.
↑ Lustracye królewszczyzn ziem ruskich, Wołynia, Podola i Ukrainy z piérwszéj połowy XVII wieku / wydał Aleksander Jabłonowski, Warszawa 1877, s. 72.
↑ E.Heifetz: The slaughter of the Jews in the Ukraine In 1919. Thomas Seltzer, Inc., 1921. s. 405-6. [dostęp 2013-02-12]. (ang.).
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1528 .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Hajsyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 10 .
Hajsyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 549 .
Oficjalna strona władz miejskich
Oficjalna strona władz rejonowych
Hajsyn na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
Zdjęcia miasta. gaysin.io.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-13)].

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.13

[2] Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 234.

[3] Lustracye królewszczyzn ziem ruskich, Wołynia, Podola i Ukrainy z piérwszéj połowy XVII wieku / wydał Aleksander Jabłonowski, Warszawa 1877, s. 72.

[4] E.Heifetz: The slaughter of the Jews in the Ukraine In 1919. Thomas Seltzer, Inc., 1921. s. 405-6. [dostęp 2013-02-12]. (ang.).

[5] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1528 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]