Halina Manikowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halina Manikowska
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1950
Katowice

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia powszechna, historia Włoch, historia kultury średniowiecznej, Polska średniowiecza
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1977
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1994
Instytut Historii PAN

Profesura

2010

Instytut

Instytut Historii PAN

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Halina Bernadeta Manikowska (ur. 15 lutego 1950 w Katowicach[1]) – polska historyk mediewista, profesor zwyczajny w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1972 ukończyła studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Doktoryzowała się w 1977 w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Habilitowała się w 1994 na podstawie rozprawy Nadzór nad społeczeństwem i represja w późnośredniowiecznej Florencji.

W 2010, po opublikowaniu książki pt. Rzym – Jerozolima – Compostela. Wielkie pielgrzymowanie u schyłku średniowiecza, uzyskała tytuł profesora.

Była także profesorką Uniwersytetu Warszawskiego (Katedra Italianistyki UW) i Akademii Teatralnej w Warszawie (Wydział Wiedzy o Teatrze i Wydział Reżyserii).

Jest redaktorem ukazującego się w językach obcych (obecnie głównie w jęz. angielskim) wydawanego przez Instytut Historii PAN czasopisma „Acta Poloniae Historica”[3].

W 2013 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Żona Adama Manikowskiego (od 1972)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 381
  2. Pracownicy [online], Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN - Instytut Historii PAN [dostęp 2022-02-27].
  3. Acta Poloniae Historica. Acta Poloniae Historica. [dostęp 2015-08-16]. (pol.).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 października 2013 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2014 r. poz. 435).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]