Handley Page V/1500

V/1500

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Handley Page
Typ	Ciężki samolot bombowy
Konstrukcja	całkowicie drewniana; pokrycie płócienne i sklejkowe; podwozie stałe z płozą ogonową
Załoga	5-6 ludzi
Historia
Data oblotu	maj 1918
Lata produkcji	1918
Wycofanie ze służby	ok. 1926
Liczba wypadków  • w tym katastrof	katastrofa prototypu-czerwiec 1918
Dane techniczne
Napęd	4 tłokowe, rzędowe, 12 cylindrowe, chłodzone cieczą Rolls Royce Eagle VIII
Moc	4x380 KM
Wymiary
Rozpiętość	38,40 m
Długość	19,50 m
Wysokość	7,00 m
Powierzchnia nośna	279 m²
Masa
Własna	6804 kg
Startowa	13608 kg
Zapas paliwa	4600 l
Osiągi
Prędkość maks.	154 km/h
Prędkość wznoszenia	10 min. na wysokość 2000 m. i 21 min. na wysokość 3000 m.
Zasięg	2092 km (bez ładunku)
Długotrwałość lotu	12-14 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
3-5 km Lewis kal. 7,7 mm; 3500 kg bomb
Użytkownicy
Wielka Brytania

Handley Page V/1500 – ciężki samolot bombowy, konstrukcji brytyjskiej, z okresu I wojny światowej.

Historia

W roku 1917 niemieckie ciężkie bombowce typu "R" zaczęły przejmować od sterowców zadanie bombardowania terytorium Wielkiej Brytanii, głównie Londynu. Brytyjczycy nie posiadali samolotu, który byłby w stanie dokonać odwetowego uderzenia na Berlin i powrócić do bazy we wschodniej Anglii. Posiadane przez RFC bombowce Handley Page O/400 były udane i używane do bombardowania Niemiec. Nie miały jednak wymaganego udźwigu i zasięgu. Aby zyskać na czasie i uprościć budowę nowego samolotu, dokonano po prostu powiększenia płatowca HP O/400. Największą modyfikacją była zmiana napędu. W poprzednim modelu były to dwa silniki ciągnące. W nowym, oznaczonym V/1500 (V jak Victor-zwycięzca), były to dwa zestawy silników zblokowanych w tandemie. Jeden ciągnący i jeden pchający. Prototyp nowej maszyny zbudowano w zakładach Harland & Wolff w Belfaście. Oblotu dokonano w maju 1918. W czerwcu prototyp uległ katastrofie, w której zginęła cała załoga testowa. Budowę wstrzymano do czasu wykrycia przyczyn wypadku. Kontynuowano ją dopiero w październiku 1918. Pierwsze trzy egzemplarze były gotowe na początku listopada. Badano je w locie na lotnisku Bircham Newton w Norfolk. Początkowe zamówienie opiewało na 255 samolotów. Zostało ono z końcem wojny anulowane.

Służba

Pod koniec I wojny światowej sformowano specjalną jednostkę mającą grupować najcięższe samoloty bombowe. Nosiła ona nazwę IAF (Independent Air Force – Niezależne Siły Powietrzne) i podlegała bezpośrednio Sztabowi Generalnemu. Jej zadaniem miały być odwetowe bombardowania Berlina. Zalążkiem tych sił był 27 pułk lotniczy. Trzy wyprodukowane egzemplarze nowego bombowca przydzielono do 166 dywizjonu, wchodzącego w jego skład. Samoloty V/1500 nie zdążyły wziąć udziału w I wojnie światowej. Zastosowano je bojowo w działaniach przeciw Afganistanowi w 1920.

Opis konstrukcji

Samolot HP V/1500 był czterosilnikowym dwupłatem o konstrukcji całkowicie drewnianej. Załoga 5-6 osób. Kadłub konstrukcji kratownicowej pokryty był do połowy sklejką, dalej płótnem. W odróżnieniu od poprzednika nowy samolot miał stanowisko tylnego strzelca na końcu kadłuba. Miał składane skrzydła i odkryte kabiny. Płaty miały konstrukcję drewnianą krytą płótnem oraz lotki na obu płatach. Napęd stanowiły cztery silniki rzędowe 12 cylindrowe, chłodzone cieczą, Rolls Royce o mocy 380 KM każdy. Umieszczone były po dwa w tandemie, w komorze płatów. Silniki ciągnące napędzały śmigła dwułopatowe, pchające – czterołopatowe. Śmigła były drewniane i obracały się w przeciwnych kierunkach. Zbiorniki paliwa o pojemności 4600 l. znajdowały się w kadłubie. Uzbrojenie strzeleckie składało się z karabinów maszynowych Lewis kal. 7,7 mm umieszczonych, po jednym lub dwa, na obrotnicach w przednim i tylnym stanowisku strzeleckim. Uzbrojenie uzupełniał jeden km Lewis, mogący strzelać w górę lub w dół przez odsuwane segmenty poszycia. Ładunek bomb o maksymalnej wadze 3500 kg, znajdował się wewnątrz kadłuba.