Hans Cornelius
Johannes Wilhelm Cornelius (ur. 27 września 1863 w Monachium, zm. 23 sierpnia 1947) − niemiecki filozof, neokantysta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Początkowo studiował matematykę, fizykę i chemię, otrzymawszy stopień doktora w 1886, zanim nie zwrócił swoich zainteresowań w stronę filozofii. W 1894 uzyskał habilitację z filozofii i później uzyskał stanowisko wykładowcy filozofii na Uniwersytecie Monachijskim (do 1903 r. jako Privatdozent). W r. 1910 przenosi się już jako profesor zwyczajny do "Akademii Nauk Społecznych" ("Akademie für Sozialwissenschaften"), która w 4 lata później stanie się wydziałem nowo utworzonego uniwersytetu we Frankfurcie nad Menem. Wśród jego studentów we Frankfurcie byli Max Horkheimer i Theodor Adorno. Przeszedł na emeryturę w 1928 r.
Corneliusa za swojego mistrza uważał Stanisław Ignacy Witkiewicz[1]. W 1937 roku zaprosił go do Zakopanego, gdzie niemiecki filozof wygłosił kilka odczytów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisława Witkiewicza listy do przyjaciół i wrogów, „PolskieRadio.pl” [dostęp 2018-04-06].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hans Cornelius from philolex (w j. niemieckim).
- Biography. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-16)]., (w j. niemieckim).