Hans Knauß

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hans Knauß
Ilustracja
Hans Knauß (2017)
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1971
Schladming

Klub

WSV Schladming

Debiut w PŚ

28.11 1992, Sestriere
(28. miejsce – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

28.11 1992, Sestriere (28. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

17.03 1994, Vail
(3. miejsce – super G)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
srebro Nagano 1998 Supergigant
Mistrzostwa świata
srebro St. Moritz 2003 Gigant
brąz Vail 1999 Supergigant
Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce
1995/1996
2. miejsce
1997/1998
Puchar Świata (Gigant)
3. miejsce
1996/1997
3. miejsce
2002/2003
Multimedia w Wikimedia Commons

Hans Knauß (ur. 9 lutego 1971 w Schladming) – austriacki narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Hans Knauß pojawił się w 1988 roku, kiedy wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Madonna di Campiglio. Zajął tam między innymi dwunaste miejsce w supergigancie i dwudzieste w kombinacji. Jeszcze dwukrotnie startował na imprezach tego cyklu, najlepszy wynik osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Zinal w 1990 roku, gdzie był ósmy w supergigancie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 28 listopada 1992 roku w Sestriere, zajmując 28. miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 17 marca 1994 roku w Vail, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj Norwegowie: Jan Einar Thorsen oraz Lasse Kjus. Łącznie 27 razy stawał na podium, odnosząc przy tym siedem zwycięstw: 17 grudnia 1995 roku w Alta Badia, 14 stycznia w Adelboden i 15 marca 2003 roku w Lillehammer wygrywał giganta, 17 grudnia 1995 roku w Valloire, 16 grudnia 1996 roku w Val d’Isère i 8 marca 1998 roku w Kvitfjell był najlepszy w supergigancie, a 23 stycznia 1999 roku w Kitzbühel zwyciężył w zjeździe. Ostatni raz na podium stanął 20 grudnia 2013 roku w Val Gardena, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1998/1999, kiedy był piąty w klasyfikacji generalnej, czwarty w zjeździe, piąty w supergigancie i siódmy w klasyfikacji giganta. Knauß zajmował także drugie miejsce w klasyfikacji supergiganta w sezonach 1995/1996 i 1997/1998 oraz trzecie klasyfikacji giganta w sezonach 1996/1997 i 2002/2003.

Pierwszy medal na arenie międzynarodowej Austriak wywalczył w 1998 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Nagano zdobył ex aequo ze Szwajcarem Didierem Cuche srebrny medal w supergigancie. Obu zawodników wyprzedził o 0,61 sekundy inny Austriak, Hermann Maier. Na tych samych mistrzostwach Knauß był także czwarty w gigancie. Uzyskał szósty czas pierwszego przejazdu oraz czwarty wynik drugiego, co dało mu ostatecznie czwarty łączny czas. Walkę o podium przegrał tam z Michaelem von Grünigenem ze Szwajcarii o 0,02 sekundy. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail w supergigancie wywalczył brązowy medal, ulegając o 0,01 sekundy Maierowi i Kjusowi, którzy ex aequo zwyciężyli. Cztery dni później Knauß zajął czwarte miejsce w zjeździe, walkę o medal przegrywając z Kjetilem André Aamodtem o 0,02 sekundy. Ostatni medal zdobył na mistrzostwach świata w Sankt Moritz w 2003 roku, zajmując drugie miejsce w gigancie. W zawodach tych rozdzielił na podium dwóch reprezentantów USA: Bode Millera i Erika Schlopy'ego. Blisko kolejnego medalu był podczas mistrzostw świata w Sestriere w 1997 roku, gdzie w supergigancie był czwarty. W walce o medal lepszy okazał się tam jego rodak, Günther Mader, który wyprzedził go o 0,06 sekundy.

Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym złote w gigancie w latach 1994 i 1997[1]. W 1998 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[2]. W grudniu 2004 roku został oskarżony o stosowanie niedozwolonych substancji (nandrolon) i zawieszony[3]. Próbka B także dała wynik pozytywny[4]. Austriak został ostatecznie zawieszony na dwa lata i w 2005 roku postanowił zakończyć karierę.

Po zakończeniu kariery narciarskiej startował w wyścigach samochodowych, głównie w seriach Porsche Supercup i FIA GT Championship. Pracował także jako konsultant dla austriackiej telewizji.

Jego brat, Bernhard Knauss, również był narciarzem.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF 15 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Kombinacja 3:17,53 - Norwegia Lasse Kjus
20. 17 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:32,53 +2,12 Niemcy Markus Wasmeier
2. 16 lutego 1998 Japonia Nagano Supergigant 1:34,82 +0,61 Austria Hermann Maier
4. 19 lutego 1998 Japonia Nagano Gigant 2:38,51 +1,20 Austria Hermann Maier
DNF 21 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gigant 2:23,28 - Austria Stephan Eberharter

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
9. 13 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Supergigant 1:21,80 +0,83 Norwegia Atle Skårdal
16. 17 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Zjazd 2:00,17 +2,11 Austria Patrick Ortlieb
DNF 19 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Kombinacja 3:31,95 - Luksemburg Marc Girardelli
DSQ 23 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Gigant 1:58,63 - Włochy Alberto Tomba
4. 3 lutego 1997 Włochy Sestriere Supergigant 1:29,68 +0,39 Norwegia Atle Skårdal
7. 12 lutego 1997 Włochy Sestriere Gigant 2:48,23 +1,99 Szwajcaria Michael von Grünigen
3. 2 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:14,53 +0,01 Norwegia Lasse Kjus
Austria Hermann Maier
4. 6 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 1:40,60 +0,59 Austria Hermann Maier
2. 12 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 2:45,93 +0,03 Stany Zjednoczone Bode Miller

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
30. 27 stycznia 1988 Włochy Madonna di Campiglio Zjazd 1:33,15 +2,90 Kaspar Gilgenrainer
12. 28 stycznia 1988 Włochy Madonna di Campiglio Supergigant 1:35,26 +1,69 Stany Zjednoczone Jeremy Nobis
21. 29 stycznia 1988 Włochy Madonna di Campiglio Gigant 2:05,55 +1,98 Gregor Grilc
34. 30 stycznia 1988 Włochy Madonna di Campiglio Slalom 1:42,30 +8,50 Bułgaria Stefan Szałamanow
20. 30 stycznia 1988 Włochy Madonna di Campiglio Kombinacja ? ? Konstantin Czistiakow
10. 5 kwietnia 1989 Stany Zjednoczone Aleyska Zjazd 1:28,93 +1,33 Kanada Ed Podivinsky
8. 22 marca 1990 Szwajcaria Zinal Supergigant 1:24,30 +2,11 Norwegia Kjetil André Aamodt
11. 24 marca 1990 Szwajcaria Zinal Gigant 2:20,38 +3,15 Norwegia Lasse Kjus

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Włochy Alta Badia – 17 grudnia 1995 (gigant)
  2. Francja Valloire – 17 grudnia 1995 (supergigant)
  3. Francja Val d’Isère – 16 grudnia 1996 (supergigant)
  4. Norwegia Kvitfjell – 8 marca 1998 (supergigant)
  5. Austria Kitzbühel – 23 stycznia 1999 (zjazd)
  6. Szwajcaria Adelboden – 14 stycznia 2003 (gigant)
  7. Norwegia Lillehammer – 15 marca 2003 (gigant)
  • 7 zwycięstw (3 giganty, 3 supergiganty i 1 zjazd)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Stany Zjednoczone Vail – 17 marca 1994 (supergigant) – 3. miejsce
  2. Stany Zjednoczone Park City – 25 listopada 1995 (gigant) – 3. miejsce
  3. Francja Val d’Isère – 10 grudnia 1995 (supergigant) – 3. miejsce
  4. Austria Kitzbühel – 14 stycznia 1996 (kombinacja) – 2. miejsce
  5. Japonia Happo One – 3 marca 1996 (supergigant) – 3. miejsce
  6. Stany Zjednoczone Park City – 25 listopada 1996 (gigant) – 2. miejsce
  7. Stany Zjednoczone Breckenridge – 30 listopada 1996 (gigant) – 3. miejsce
  8. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 6 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
  9. Francja Val d’Isère – 14 grudnia 1997 (gigant) – 3. miejsce
  10. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 1998 (supergigant) – 2. miejsce
  11. Szwajcaria Crans-Montana – 14 marca 1998 (gigant) – 2. miejsce
  12. Słowenia Kranjska Gora – 5 stycznia 1999 (gigant) – 3. miejsce
  13. Austria Schladming – 9 stycznia 1999 (supergigant) – 3. miejsce
  14. Szwajcaria Wengen – 16 stycznia 1999 (zjazd) – 3. miejsce
  15. Niemcy Ofterschwang – 27 lutego 1999 (gigant) – 2. miejsce
  16. Szwajcaria Sankt Moritz – 3 lutego 2002 (gigant) – 3. miejsce
  17. Stany Zjednoczone Park City – 22 listopada 2003 (gigant) – 3. miejsce
  18. Stany Zjednoczone Vail – 6 grudnia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
  19. Stany Zjednoczone Vail – 7 grudnia 2003 (supergigant) – 3. miejsce
  20. Włochy Val Gardena – 20 grudnia 2003 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ÖSV-Siegertafel. oesv.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (niem.)
  2. ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)
  3. ↑ Austrian skier claims innocence in doping case (ang.)
  4. ↑ Austrian Skier Hans Knauss Suspended. skinet.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hans_Knauß&oldid=70323604”