Hans Piontek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hans Piontek
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1876
Śląsk

Data śmierci

2 lutego 1930

Nadburmistrz Raciborza
Okres

od 1922
do 1924

Przynależność polityczna

Niemiecka Partia Centrum

Poprzednik

Max Westram

Następca

Adolf Kaschny

Starosta krajowy prowincji górnośląskiej
Okres

od 23 czerwca 1924
do 2 lutego 1930

Przynależność polityczna

Niemiecka Partia Centrum

Następca

Theophil Woschek

Hans Piontek (ur. 29 grudnia 1876 w Polskiej Cerekwi; zm. 2 lutego 1930[1]) – nadburmistrz Raciborza w latach 1922–1924, starosta krajowy prowincji górnośląskiej w latach 1924–1930.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował prawo w Strasburgu i we Wrocławiu. Następnie otworzył w Raciborzu kancelarię adwokacką[2]. 9 lipca 1906 roku ożenił się z Hedwig Fischer[1]. Był członkiem Niemieckiej Partii Centrum. W 1922 roku, po śmierci Maxa Westrama został nadburmistrzem Raciborza. Stanowisko to piastował do 1924 roku, kiedy to został pierwszym starostą krajowym prowincji górnośląskiej (niem. Landeshauptmann)[3]. Zmarł po dłuższej chorobie 2 lutego 1930 roku, a pochowano go na cmentarzu w Polskiej Cerekwi. Obowiązki starosty pełnił aż do śmierci[4]. Jego pogrzeb był manifestacją raciborzan, którzy chcieli uczcić pamięć o zasłużonym dla miasta człowieku[2]. W księdze chrztów znajdującej się w Polskiej Cerekwi widnieje jako Johannes Piątek[3]. Jego kuzynem był Ferdinand Piontek[1].

We wspomnieniach pośmiertnych dr Huberta Trimborna, redaktora naczelnego "Oberschlesische Rundschau" nazwany został budowniczym prowincji górnośląskiej. Dzięki działaniom Piontka, Racibórz stał się siedzibą landtagu, wydziału prowincji i naczelnika prowincji. Jemu także zawdzięcza się powstanie zespołu budynków między ulicami Winną, Stalmacha, Ogrodową i Karola Miarki[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Konrad Hartelt: Ferdinand Piontek (1878-1963): Leben und Wirken eines schlesischen Priesters und Bischofs. s. 32.
  2. a b c Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 201.
  3. a b Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 52.
  4. Franciszek Hawranek: Niemiecka socjaldemokracja w prowincji Górnośla̜skiej w latach 1929-1933. s. 8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]