Haploporus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwoporek
Ilustracja
Iwoporek anyżkowy
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

żagwiowce

Rodzina

żagwiowate

Rodzaj

iwoporek

Nazwa systematyczna
Haploporus Bondartsev & Singer
Mycologia 36(1): 68 (1944)
Typ nomenklatoryczny

Haploporus odorus (Sommerf.) Bondartsev & Singer 1944

Haploporus Bondartsev & Singer (iwoporek) – rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae)[1]. W Polsce występuje jeden gatunek[2].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Grzyby kortycjoidalne o bazydiokarpie wieloletnim (huby), siedzącym, białawym, bocznie osadzonym na podłożu, o silnym zapachu anyżu. Hymenofor rurkowaty. System strzępkowy trimityczny, strzępki generatywne ze sprzążkami. Cystyd brak. Podstawki maczugowate, 4-sterygmowe ze sprzążką w podstawie. Bazydiospory kuliste lub elipsoidalne, szkliste, o powierzchni pokrytej brodawkami lub podłużnymi grzbietami, w odczynniku Melzera zmiennie dekstrynoidalne. Występują okołobiegunowo w strefie borealnej, zwłaszcza na wierzbach. Powodują białą zgniliznę drewna[3].

Haploporus wyraźnie odróżnia się wieloletnim owocnikiem, trimitycznym systemem strzępkowym i dekstrynoidalnymi bazydiosporami. Blisko spokrewniony jest Crassisporus, odróżniający się gładkimi bazydiosporami[3].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Polyporaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Polską nazwę nadał Franciszek Błoński w 1896 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako żagiew i jednopor[2].

Synonimy naukowe: Haploporus Bondartsev, Haploporus Bondartsev & Singer[4].

Niektóre gatunki:

Wykaz gatunków i nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[5]. Nazwy polskie według Władysława Wojewody[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2014-02-15] (ang.).
  2. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 287, ISBN 83-89648-09-1.
  3. a b Genera of corticioid fungi: keys, nomenclature and taxonomy, „Studies in Fungi”, 5 (1), 2020, s. 213,214, DOI10.5943/sif/5/1/12 [dostęp 2023-09-07] (ang.).
  4. Species Fungorum [online] [dostęp 2014-02-15] (ang.).
  5. Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).