Harold R. Stark

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Harold Rainsford Stark)
Harold R. Stark
Betty
Ilustracja
Admiral Admiral
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1880
Wilkes-Barre

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1972
Waszyngton

Przebieg służby
Lata służby

1899–1946

Siły zbrojne

 US Navy

Stanowiska

Chief of Naval Operations,
dowódca US Naval Forces w Europie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Medal Marynarki Wojennej za Wybitną Służbę (czterokrotnie) (Stany Zjednoczone)
Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Amerykańskiej Służby Obronnej Medal Kampanii Amerykańskiej (USA) Medal Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu (USA)] Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (USA)

Harold Rainsford Stark (ur. 12 listopada 1880 w Wilkes-Barre, zm. 20 sierpnia 1972 w Waszyngtonie)[1]admirał amerykański.

Zarys biografii[edytuj | edytuj kod]

W 1903 ukończył Akademię Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.

Jako Szef Operacji Morskich (CNO), piastował najwyższą funkcję wojskową w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych, gdy samoloty japońskie 7 grudnia 1941 zaatakowały Pearl Harbor. Wkrótce prezydent Roosevelt zdecydował się przywrócić stanowisko głównodowodzącego US Navy i powierzył je admirałowi Kingowi, a nie Starkowi, o czym przesądziła klęska w Pearl Harbor[2].

W marcu 1942 objął dowodzenie amerykańskimi siłami morskimi w Europie, które sprawował do sierpnia 1945. Ustalenia komisji śledczej w sprawie Pearl Harbor skłoniły dowódcę marynarki wojennej do wydania zakazu sprawowania przez niego stanowiska wiążącego się z dużą odpowiedzialnością. Choć później uznano zakaz za zbyt surowy, Stark nie powrócił do czynnej służby.

Pamięć[edytuj | edytuj kod]

Jego imię nadano fregacie rakietowej USS „Stark”.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Arlington National Cemetery Website – Harold Rainsford Stark (ang.) [dostęp 2014-03-16]
  2. S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 385.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]