Haueryt
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
MnS2 - siarczek manganu |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
4 |
| Przełam |
nierowny |
| Łupliwość |
wyraźna |
| Układ krystalograficzny |
regularny |
| Gęstość minerału |
3,4 –3,5 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
czerwona, brunatna |
| Rysa |
brunatnoczerwona |
| Połysk |
półmetaliczny, czasami diamentowy |
Haueryt – minerał z gromady siarczków. Należy do minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego geologa – J.R. Hauera (1822–1899) – W. Haidinger 1845 r.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Tworzy kryształy mające postać ośmiościanu, także będące kombinacją sześcianu i ośmiościanu, czasami dwunastościenne. Występuje w skupieniach kulistych, gwiaździstych, czasami w zbitych i ziemistych. Jest kruchy, słabo przeświecający, izostrukturalny z pirytem.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Najczęściej spotykany w skałach osadowych iłach, marglach, gipsach stowarzyszonych ze złożami siarki rodzimej. Współwystępuje też z markasytem. Spotykany jest w czapach gipsowych, wysadach solnych oraz w osadach głębokomorskich.
Miejsca występowania:
- W Polsce: kryształy zostały znalezione w iłach i marglach stanowiących strop złoża siarki w rejonie Tarnobrzega.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- minerał interesuje naukowców,
- jest poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” – 1996
- W. Heflik, L. Natkaniec-Nowak: Minerały Polski, Wyd. „Antykwa” – 1998
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma-Press” 2003