Hauling-out
Hauling-out – zachowanie płetwonogich (fokowatych, uchatkowatych i morsów) związane z tymczasowym opuszczaniem wody między okresami żerowania i wyleganiem na ląd bądź na lód. Zachowanie to jest niezbędne dla kojarzenia się w pary (wyjątek stanowi foka bajkalska) i wydawania na świat młodych (dla rózróżnienia zgromadzenia w celu rozrodu określa się angielskim terminem "rookeries", podczas gdy inne to "haul-outs"). Inne korzyści ze zbierania się na lądzie to unikanie drapieżników, termoregulacja, aktywność społeczna, odpoczynek i zmniejszenie ilości pasożytów.
Występuje różnorodność wzorców tego zachowannia wśród różnych gatunków płetwonogich[1]. Miejsca gromadzenia mogą podlegać segregacji wiekowej i płciowej w obrębie tego samego gatunku[2]. Wiele gatunków płetwonogich ma tylko kilka miejsc, gdzie gromadzą się na rozród, ale okresowo zasiedlają setki miejsc haul-out. Dla przykładu uchatka karłowata rozradza się jedynie na 9 wyspach w Cieśninie Bassa, ale zajmuje do 50 miejsc zgromadzeń pośród wód południowego wschodu Australii[3], a uchatka grzywiasta ma około 50 rookeries oraz kilka setek miejsc haul-outu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hoelzel, A. Rus: Marine Mammal Biology: An Evolutionary Approach. Blackwell Publishing, 2002, s. 197. ISBN 978-0-632-05232-5.
- ↑ Kovacs, Kit M.; Jonas, Krista M.; & Welke, Sylvia E. Sex and age segregation by Phoca vitulina concolor at haul-out sites during the breeding season in the Passamaquoddy Bay region, New Brunswick.. „Marine Mammal Science”. 6 (3), s. 204–214, 1990. (ang.).
- ↑ Gales, Nick; Gales, Nicholas; Hindell, Mark; & Kirkwood, Roger: Marine Mammals: Fisheries, Tourism and Management Issues. CSIRO Publishing, 2003, s. 259. ISBN 978-0-643-06953-4.
- ↑ Loughlin, Thomas R.; Rugh, David J.; Fiscus, Clifford H.. Northern Sea Lion Distribution and Abundance: 1956-80. „The Journal of Wildlife Management”. 48 (3), s. 729–740, 1984. (ang.).