Henryk Wacław Podiebradowicz (1592–1639)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Heinrich Wenzel)
Henryk Wacław
ilustracja
Wizerunek herbu
Dane biograficzne
Dynastia

Podiebradowie

Data i miejsce urodzenia

7 października 1592
Oleśnica

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 1639
Bierutów

Ojciec

Karol II Podiebradowicz

Matka

Elżbieta Magdalena Piastówna

Rodzeństwo

1.1 Henryk Wacław (st.)
1.2 Małgorzata Magdalena
2.1 Jerzy
2.2 Karol
2.3 Karol Fryderyk
2.4 Barbara Małgorzata
2.5 Jerzy Joachim
2.6 Elżbieta Magdalena
2.7 Zofia Katarzyna

Henryk Wacław Podiebradowicz, czes. Jindřich Václav z Minstrberka, niem. Heinrich Wenzel von Podiebrad (ur. 7 października 1592, prawdopodobnie w Oleśnicy, zm. 21 sierpnia 1639, prawdopodobnie w Bierutowie) – od 1608 r. rektor Uniwersytetu Viadrina, w latach 1617-1639 książę Bierutowa; książę Ziębic i hrabia Kłodzka; w latach 1629-1639 starosta generalny Śląska.

Henryk Wacław był synem Karola II Podiebradowicza i Elżbiety Magdaleny Piastówny. W 1608 r. studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Był krótko jego rektorem. W 1617 r. został wraz z bratem Fryderykiem Karolem, księciem oleśnickim, obejmując dzielnicę bierutowską. Henryk Wacław był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa książę nie doczekał się potomków. Natomiast z drugiego małżeństwa syn zmarł przed nim, a córka trzy lata później (28.01.1642). Syn pogrobowiec narodził się martwy (7.11.1639). Książę Henryk Wacław, wraz ze swoją córką i synem pogrobowcem, pochowany został w krypcie Podiebradów w kościele zamkowym w Oleśnicy. Pierwsza żona (Anna Magdalena), wraz z synem księcia, pochowana została w kościele parafialnym w Bierutowie. Natomiast druga żona (Anna Urszula) spoczywa w kościele zamkowym w Bierutowie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stefan Głogowski, Genealogia Podiebradów, Gliwice 1997, s. 134-135

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ludwig Petry und Josef Joachim Menzel (Hrsg.): Geschichte Schlesiens. Bd. 2, ISBN 3-7995-6342-3, s. 58, 61, 63, 201.
  • Hugo Weczerka: Handbuch der historischen Stätten Schlesien. Stuttgart 1977, ISBN 3-520-31601-3, s. 19, 347, Stammtafeln na s. 602–603.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]