Helmut Berger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Elster (dyskusja | edycje) o 12:48, 2 maj 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Helmut Berger
Ilustracja
Helmut Berger (1972)
Imię i nazwisko

Helmut Steinberger

Data i miejsce urodzenia

29 maja 1944
Bad Ischl, Austria

Data śmierci

18 maja 2023

Zawód

aktor

Współmałżonek

Francesca Guidato
(1994-separacja)

Lata aktywności

od 1964

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Helmut Berger (ⓘ[ˈhɛlmuːt ˈbɛʁɡɐ]), właściwie Helmut Steinberger[1][2] (ur. 29 maja 1944[3] w Bad Ischl[4]) – austriacki aktor filmowy i telewizyjny.

Helmut Berger w 1973.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Bad Ischl w Austrii w rodzinie hotelarskiej Hedwig i Franza Steinbergerów[5][6]. Pierwsze lata życia spędził głównie z matką, gdy ojciec był w niewoli rosyjskiej[7]. Ojciec powrócił do domu, gdy Helmut miał trzy lata. Swoje dzieciństwo i młodość spędził w Salzburgu, gdzie uczęszczał do szkoły franciszkańskiej Feldkirk College w Feldkirch. Chciał kontynuować naukę w Max Reinhardt Seminar, jednak rodzice się temu sprzeciwili. Dorabiał jako kelner i jednocześnie pobierał lekcje w klasie aktorskiej, a wkrótce pojawił się w mniejszych teatrach[8].

W wieku osiemnastu lat przeprowadził się do Londynu, gdzie został odkryty przez fotografa dla reklamy i fotografii mody. Po ukończeniu studiów na wydziale dramatycznym na University of Perugia w Perugii przeniósł się do Rzymu.

Kariera

Pierwszą swoją rolę ekranową zagrał w dramacie Rogera Vadima Rondo (La Ronde, 1964) z Jane Fondą. W 1964 roku na drodze swojej kariery poznał włoskiego reżysera Luchino Viscontiego, u którego wystąpił po raz pierwszy w roli młodzieńca przy hotelu w noweli Czarownica spalona żywcem (La Strega bruciata viva) pochodzącej z filmu fabularnego Czarownice (Le streghe, 1967).

Wielkie uznanie krytyki i widzów zdobył w przerażająco sugestywnie zagranej tragicznej i odrażającej zarazem kreacji infantylnego i sadystycznego młodzieńca-pedofila o niestabilnej osobowości i perwersyjnych upodobaniach seksualnych, który słaby charakter łączy ze skłonnością do okrucieństwa w dramacie wojennym Viscontiego Zmierzch bogów (La caduta degli dei, 1969), za którą zdobył nominację do nagrody Złotego Globu. Do historii kina weszła scena gdy pod pseudonimem Lola naśladuje Marlenę Dietrich z filmu Niebieski anioł (Der blaue Engel). Kolejna jego rola biseksualnego Ludwika II, króla Bawarii w dramacie biograficznym Viscontiego Ludwik (Ludwig, 1973) została uhonorowana włoską nagrodą Davida. Ostatnią rolą zagraną u Viscontiego była postać perwersyjnego i zepsutego, a jednocześnie subtelnego i wyrafinowanego Konrada w dramacie Portret rodzinny we wnętrzu (Gruppo di famiglia in un interno, 1974)[9].

Grywał potem zazwyczaj w filmach klasy B, w tym w ekranizacji powieści Oscara Wilde’a Portret Doriana Graya (Il dio chiamato Dorian, 1970)[10] jako tytułowy bohater czy dreszczowcu policyjnym Wściekły pies (La Belva col mitra, 1977)[11] w roli pozbawionego skrupułów bandyty nazwiskiem Nanni Vitali, który po ucieczce z więzienia planuje wielki skok.

Pozował jako fotomodel dla różnych magazynów, w tym „Ciné-Revue” (Belgia; 1973)[12] i w 1984 wziął udział w sesji zdjęciowej Helmuta Newtona[13].

Wystąpił w operze mydlanej ABC Dynastia (1983-84)[14] w roli słynnego playboya Petera De Vilbisa, który wdaje się w romans z córką potężnego magnata naftowego Fallon Carrington (Pamela Sue Martin).

W 2007 roku otrzymał honorową nagrodę specjalną Teddy na festiwalu filmowym w Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie.

W 2013 roku wystąpił w teledysku Neny, zatytułowanym Besser gehts nicht[15], promującym jej album Du bist gut[16][17].

We francusko-belgijskim dramacie biograficznym Saint Laurent (2014) pojawił się jako Yves Saint Laurent w 1989 roku.

Życie prywatne

W marcu 1976 roku po śmierci Viscontiego Berger przeżył głęboki kryzys osobisty i finansowy. W pierwszą rocznicę śmierci Viscontiego uciekał się nawet do prób samobójczych, uzależnił się od narkotyków, a także miał problemy z nadużywaniem alkoholu[18].

Berger jawnie mówił o swoich skłonnościach biseksualnych, był częstym gościem wielu talk shows, gdzie udzielał wywiadów na tematy takie jak jego poważny związek z Marisą Berenson (1973)[19], z którą rzekomo chciał się żenić[20], erotyczne przygody z Biancą i Mickiem Jaggerem[21][22], aktorem Tabem Hunterem, Nathalie Delon, Elizabeth Taylor[23], Ursulą Andress (1975)[19], Jerry Hall[24], aktorką Marisa Mell (1976-78)[25][26], brazylijskim piosenkarzem i aktorem Edy Starem i innymi gwiazdami rocka lat 70. i 80. Do jego kochanków należał także Rudolf Nuriejew, o czym pisze w swojej autobiografii[27].

19 listopada 1994 poślubił włoską scenarzystkę Francescę Guidato, jednak doszło do separacji[28]. W 2004 Berger przeniósł się z Rzymu do Salzburga, gdzie zamieszkał z matką aż do jej śmierci w 2009 roku. Zaprzeczył jednak o pogłoskach o trudnej sytuacji finansowej. Ogłosił także, że przestał zażywać narkotyki.

W 2000 ukazała się jego autobiografia zatytułowana po prostu „Ja, autobiografia” (Ich, die Autobiografie)[29].

Od lipca do września 2015 roku, przez zaledwie dziewięć tygodni, był w związku małżeńskim z o 37 lat młodszym projektantem Florianem Wessem[30][31], dopuszczając się bigamii i będąc wciąż w związku ze swoją żoną[32]. Ich małżeństwo zakończyło się publicznym skandalem, gdy ujawniono, iż Berger w filmie dokumentalnym Helmut Berger, Actor (2015) zarejestrował scenę masturbacji[33][34][35].

Wybrana filmografia

Filmy fabularne

Filmy TV

  • 1993: Boomtown jako Richard Schwarzer
  • 1997: Teo jako Signor Mastrovito
  • 2005: Damals warst Du still jako Fabian Plessen

Seriale TV

Przypisy

  1. ↑ Personalidade: Helmut Berger (Áustria). InterFilmes.com. [dostęp 2017-08-04]. (port.).
  2. ↑ Helmut Berger. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-07-05]. (ang.).
  3. ↑ Helmut Berger. TV.com. [dostęp 2015-07-05]. (ang.).
  4. ↑ Helmut Berger. AlloCiné. [dostęp 2015-07-05]. (fr.).
  5. ↑ Das merkwürdige Phänomen Helmut Berger. Die Welt. [dostęp 2016-01-25]. (niem.).
  6. ↑ Helmut Berger: Der schönste Mann der Welt wird 70. Bild.de. [dostęp 2016-01-25]. (niem.).
  7. ↑ Helmut Berger: Aktuelle News, Infos & Bilder. Bunte.de. [dostęp 2015-07-05]. (niem.).
  8. ↑ Helmut Berger. Biografie WHO'S WHO. [dostęp 2015-07-05]. (niem.).
  9. ↑ Rose-Maria Gropp (2014-05-29): Das Schöne ist nur des Schrecklichen Anfang. faz.net. [dostęp 2017-08-04]. (niem.).
  10. ↑ Ken Anderson (2013-03-08): Dorian Gray 1970. Le Cinema Dreams. [dostęp 2017-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-02)]. (ang.).
  11. ↑ Gordiano Lupi (2017-02-23): Marisa Mell, L’Eva kant del grande schermo. Giornale.it. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (wł.).
  12. ↑ Reve Revue. Pulp International. [dostęp 2016-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
  13. ↑ Helmut Berger Naked. cumm.co.uk. [dostęp 2017-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-02)]. (ang.).
  14. ↑ Helmut Berger (29 de Maio de 1944). Filmow. [dostęp 2017-08-04]. (port.).
  15. ↑ Nena findet Helmut Berger ist toll. top.de. [dostęp 2015-07-05]. (niem.).
  16. ↑ Nena: Helmut Berger ist toll. Gala. [dostęp 2015-07-05]. (niem.).
  17. ↑ Helmut Berger an der Seite von Nena. VIP.de. [dostęp 2015-07-05]. (niem.).
  18. ↑ Europe of Cultures - Helmut Berger, regarding his career. Fresques interactives. [dostęp 2015-07-05]. (fr.).
  19. ↑ a b Helmut Berger Dating. FamousFix. [dostęp 2015-07-05]. (ang.).
  20. ↑ Marisa Berenson on Kubrick, modelling, and regrets : 'I wish Dali had painted me nude'. The Telegraph. [dostęp 2016-07-31]. (ang.).
  21. ↑ Helmut Berger: Der schönste Mann der Welt wird 70. web.de. [dostęp 2016-01-25]. (niem.).
  22. ↑ „Botox Boy” verlässt Helmut Berger. n-tv.de. [dostęp 2017-08-04]. (niem.).
  23. ↑ Booze-Soaked Shoots, Hot Gay Sex, and Elizabeth Taylor's Poop Behind Scenes of Dunne's Infamous Film. The Daily Beast. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  24. ↑ Botox-Boy verlässt Helmut Berger nach neun Wochen Ehe. Abendzeitung München. [dostęp 2017-08-04]. (niem.).
  25. ↑ When he looked at Bianca, Mick saw himself. The Baltimore Sun. [dostęp 2015-07-05]. (ang.).
  26. ↑ Helmut Berger dating history - Who's Dated Who?. FamousFix. [dostęp 2015-07-05]. (ang.).
  27. ↑ Berger Helmut, Ich: Die Autobiographie, Ullstein, 1998, ISBN 3-550-06969-3.
  28. ↑ Das merkwürdige Phänomen Helmut Berger. Die Welt. [dostęp 2015-07-05]. (niem.).
  29. ↑ Ich - Helmut Berger. Holde Heuer. [dostęp 2015-07-05]. (ang.).
  30. ↑ So kaputt ist Helmut Berger. Focus. [dostęp 2017-08-04]. (niem.).
  31. ↑ Helmut Berger und Botox-Boy Florian Wess: Was für eine Liebe!?. Klatsch & Tratsch. [dostęp 2017-08-04]. (niem.).
  32. ↑ Valerio Cappelli (2015-10-06): Berger nei guai per le nozze gay. La moglie: è bigamo, lo denuncio. corriere.it. [dostęp 2017-08-04]. (wł.).
  33. ↑ „Botox-Boy” verlässt Helmut Berger. Stern.de. [dostęp 2017-08-04]. (ang.).
  34. ↑ Florian Wess: Hochzeit mit Valencia Vintage (Florian Stöhr) und Helmut Berger. TVMovie.de. [dostęp 2017-08-04]. (niem.).
  35. ↑ Ekel-Doku: Helmut Berger masturbierend vor der Kamera. ok-magazin.de. [dostęp 2017-08-04]. (niem.).

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Helmut_Berger&oldid=53359596”