Henri Desmarets

Henri Desmarets
Data i miejsce urodzenia	luty 1661 ; Paryż
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	7 września 1741 ; Lunéville
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Henri Desmarets, także Desmarest, Desmarestz, Desmarais^[1] (ur. w lutym 1661 w Paryżu, zm. 7 września 1741 w Lunéville^[1]^[2]) – francuski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał wychowanie na dworze Ludwika XIV^[3]. Do 1678 roku^[2] śpiewał w kapeli królewskiej^[1]. Jego nauczycielem przypuszczalnie był Jean-Baptiste Lully^[1]. W 1682 roku w Wersalu wystawiono jego pierwszą operę, Endymion (muzyka do niej zaginęła)^[1]. Działał jako nadworny muzyk Ludwika XIV, a około 1690 roku został także kapelmistrzem zakonu jezuitów w Paryżu^[1].

Po śmierci swojej pierwszej żony w 1696 wdał się w romans ze swoją uczennicą, córką wysokiego urzędnika w Senlis^[1]. Oskarżony o jej porwanie i uwiedzenie, został w 1699 roku skazany na karę śmierci i musiał ratować się ucieczką z Francji. Początkowo osiadł w Brukseli, następnie wyjechał do Hiszpanii^[1], gdzie w latach 1701–1706 pełnił funkcję kapelmistrza na dworze Filipa V^[1]. Tam też w 1701 roku poślubił swoją wybrankę^[1]. Od 1707 roku przebywał w Lotaryngii, gdzie zajmował się organizacją życia muzycznego na dworze kolejno Leopolda I, Franciszka III i Stanisława Leszczyńskiego^[1]. W 1722 roku doszło do rewizji jego wcześniejszego procesu i uznania drugiego małżeństwa^[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Był autorem oper z elementami baletu Didon (1693), Circé (1693), Théagène et Chariclée na podstawie Opowieści etiopskiej Heliodora (1695), Les Amours de Momus (1695), Vénus et Adonis (1697), Les festes galantes (1698), Iphigénie en Tauride wspólnie z André Camprą (1704), Renaud ou La suite d’Armide (1722)^[3]. Dzieła sceniczne Desmaretsa kontynuują styl J.-B. Lully’ego, cechują się oryginalną melodyką i przejrzystą, lekką harmoniką, pomimo słabych librett^[1]. Ponadto skomponował m.in. liczne divertissements, kantaty, arie, motety^[2] oraz Te Deum napisane z okazji małżeństwa księżniczki Elżbiety Teresy^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 401. ISBN 83-224-0223-6.
↑ ^a ^b ^c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 211. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c The Hutchinson Concise Dictionary of Music. London: Routledge, 2014, s. 167. ISBN 1-57958-178-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Henri Desmarets – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 401. ISBN 83-224-0223-6.

[harvard-2] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 211. ISBN 0-674-37299-9.

[hutchinson-3] The Hutchinson Concise Dictionary of Music. London: Routledge, 2014, s. 167. ISBN 1-57958-178-1.

[1]

[2]

[3]