Henri Leconte
 Henri Leconte | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 lipca 1963 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
leworęczna, jednoręczny backhand |
| Status profesjonalny |
1980 |
| Zakończenie kariery |
1996 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
9 |
| Najwyżej w rankingu |
5 (22 września 1986) |
| Australian Open |
4R (1985) |
| Roland Garros |
F (1988) |
| Wimbledon |
SF (1986) |
| US Open |
QF (1986) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
10 |
| Najwyżej w rankingu |
6 (18 marca 1985) |
| Australian Open |
QF (1990) |
| Roland Garros |
W (1984) |
| Wimbledon |
2R (1985, 1987) |
| US Open |
F (1985) |
Henri Leconte (ur. 4 lipca 1963 w Lillers) – francuski tenisista, zwycięzca French Open 1984 w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Startując jeszcze w gronie juniorów Leconte wygrał w 1981 roku grę pojedynczą chłopców podczas Rolanda Garrosa, po pokonaniu w finale Alberto Tousa.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1980–1996.
W grze pojedynczej Leconte odniósł 9 zwycięstw w zawodach z cyklu ATP World Tour oraz awansował do 7 finałów, w tym do finału French Open 1988. W spotkaniu o tytuł uległ Matsowi Wilanderowi.
W grze podwójnej Francuz zwyciężył w 10 turniejach rangi ATP World Tour, a także osiągnął 9 finałów. W 1984 roku został mistrzem French Open, a dokonał tego w parze z Yannickiem Noahem. Rok później awansował wspólnie z Noahem do finału US Open.
W 1991 roku Leconte miał znaczący wkład w pierwszy triumf Francji w Pucharze Davisa od 49 lat. W rundzie finałowej Francuzi zmierzyli się ze Stanami Zjednoczonymi, które pokonali 3:1. W pierwszym dniu rywalizacji Leconte pokonał Pete'a Samprasa 6:4, 7:5, 6:4. W meczu deblowym razem z Guyem Forgetem zdobył kolejny punkt po zwycięstwie 6:1, 6:4, 4:6, 6:2 z parą Ken Flach–Robert Seguso.
Leconte dwa razy wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W 1988 roku w Seulu i w 1992 roku w Barcelonie. W grze pojedynczej w obu imprezach Francuz odpadał w II rundzie, natomiast w grze podwójnej najdalej dotarł do ćwierćfinału w Seulu, w parze z Guyem Forgetem. W deblowych rozgrywkach w Barcelonie, razem z Forgetem, odpadł w II rundzie.
W rankingu gry pojedynczej Leconte najwyżej był na 5. miejscu (22 września 1986), a w klasyfikacji gry podwójnej na 6. pozycji (18 marca 1985).
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 5 czerwca 1988 | French Open, Paryż | Ceglana |  Mats Wilander
|
5:7, 2:6, 1:6 |
Gra podwójna (1–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 9 czerwca 1984 | French Open, Paryż | Ceglana |  Yannick Noah
|
 Pavel Složil Tomáš Šmíd
|
6:4, 2:6, 3:6, 6:3, 6:2 |
| Finalista | 1. | 7 września 1985 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Yannick Noah
|
 Ken Flach Robert Seguso
|
7:6, 6:7, 6:7, 0:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-27] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-27] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-27] (ang.).