Henry Brandon
| |
| 2. książę Suffolk | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Catherine Willoughby |
| Rodzeństwo |
Charles Brandon, 3. książę Suffolk, |
Henry Brandon (ur. 18 września 1535, zm. 14 lipca 1551) – angielski arystokrata, syn Charlesa Brandona, 1. księcia Suffolk i Catherine Willoughby.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 18 września 1535 jako najstarszy syn Charlesa Brandona i jego czwartej żony Catherine Willoughby[1]. Jego ojciec w czerwcu 1533 owdowiał po śmierci Marii Tudor, siostry króla Henryka VIII. Matka Henry'ego była córką damy dworu Katarzyny Aragońskiej. Ślub jego rodziców odbył się niecałe 3 miesiące po tym, jak Charles został wdowcem[1].
Przyrodni bracia Henry'ego (synowie Marii Tudor) zmarli w dzieciństwie.
W 1541 roku Henry i jego młodszy brat Charles zostali sportretowani przez Hansa Holbeina młodszego.
Henry jako najstarszy żyjący syn Charlesa Brandona odziedziczył tytuł książęcy po jego śmierci w 1545 roku. On i jego młodszy brat uczyli się w St John’s College na Uniwersytecie Cambridge[2]. Byli jednymi z najbliższych towarzyszy króla Edwarda VI[1].
Latem 1551 w Cambridge wybuchła epidemia "angielskich potów"[1]. Bracia szybko wyjechali z miasta, jednak już byli chorzy[1]. Henry zmarł 14 lipca 1551, pół godziny później zmarł jego 14-letni brat[1]. Umarli we wsi Buckden, blisko Huntingdon.
Król bardzo przeżył śmierć swoich dwóch przyjaciół[1]. Tytuł księcia Suffolk otrzymał Henry Grey, mąż jego przyrodniej siostry Frances Brandon, których córka Jane na 9 dni w lipcu 1553 została królową Anglii.
Matka Henry'ego przeżyła swoich synów i zmarła dopiero w 1580.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Brandon, Henry (Duke of Suffolk). A Cambridge Alumni Database. [dostęp 2016-12-10].