Henryk Firlej (arcybiskup gnieźnieński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Firlej
Prymas Polski
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data i miejsce urodzenia

1574
Balice

Data i miejsce śmierci

25 lutego 1626
Skierniewice

Arcybiskup gnieźnieński, Prymas Polski
Okres sprawowania

1624–1626

Biskup płocki
Okres sprawowania

1617–1624

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1598

Nominacja biskupia

30 maja 1616

Sakra biskupia

brak danych

Henryk Firlej z Dąbrowicy herbu Lewart (ur. 1574 roku w Balicach, zm. 25 lutego 1626 roku w Skierniewicach) – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski w latach 1624-1626, podkanclerzy koronny w latach 1613-1618, referendarz wielki koronny w 1605 roku, prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1607-1617[1] oraz biskup płocki w latach 1617-1624, prepozyt komendatoryjny miechowski w 1612 roku, scholastyk krakowski w 1594 roku, sekretarz królewski w 1596 roku[2], kanonik sandomierski do 1614 roku[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn marszałka wielkiego koronnego Jana Firleja i Barbary Mniszech herbu własnego. Ochrzczony w młodości jako kalwinista. Po śmierci ojca matka i bracia wychowali go na katolika. Brat przyrodni podskarbiego Jana Firleja, Mikołaja, Piotra i Andrzeja.

Studiował początkowo w Ingolstadzie i Grazu u jezuitów, później w Padwie i Rzymie[4]. W Rzymie wszedł do familii papieża Klemensa VIII, został jego pokojowcem, prałatem domowym, referendarzem obojga sygnatur, protonotariuszem apostolskim i hrabią rzymskim. W Rzymie w 1595 roku przyjął święcenia subdiakonatu. W 1596 roku wrócił do Polski z nuncjuszem papieskim i z polecenia papieża trafił do kancelarii koronnej. W 1598 roku przyjął święcenia prezbiteratu[2]. W czasie Rokoszu Zebrzydowskiego w 1606 roku wspierał króla[5]. 7 października 1606 roku podpisał ugodę pod Janowcem[6].

Pomiędzy latami 1617–1624 z jego inicjatywy wybudowano wczesnobarokowy pałac biskupów płockich w Broku nad Bugiem[7]. W 1625 rozpoczął przebudowę w stylu barokowym kolegiaty łowickiej. Wzniósł kościół w Ciernicach oraz jedną z kaplic przy kościele Dominikanów w Lublinie[5].

Karierę zawdzięczał pochodzeniu oraz protekcji króla i papieża, trzeba też zwrócić uwagę na jego wykształcenie i łagodny charakter, a także splendor jakim się otaczał.

Zmarł w 1626 roku w Skierniewicach i pochowany został w kolegiacie łowickiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna / napisana podczas wojny wszechświatowej i wydrukowana w roku 1930, Płock [1931], s. 354.
  2. a b Klerycy z ziem polskich, litewskich i pruskich święceni w Rzymie (XVI – pocz. XX w.), opracował Stanisław Jujeczka, Wrocław 2018, s. 51.
  3. Jan Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich od 1186-1926 r. tudzież sesje kapituły sandomierskiej od 1581 do 1866 r., Radom 1928, s. 61.
  4. Władysław Czapliński, Henryk Firlej w: Polski Słownik Biograficzny, t. VI, Kraków 1948, s. 477.
  5. a b Henryk Firlej • Prymas Polski [online], prymaspolski.pl [dostęp 2023-12-22].
  6. Alexander Rembowski, Rokosz Zebrzydowskiego : materyały historyczne poprzedzone przedmową i rozprawą pod tytułem Konfederacya i rokosz w dawnem prawie państwowem polskiem, Warszawa 1893, s. 213.
  7. Piotr Lasek, Nowe spojrzenie na pałac biskupów płockich w Broku, „Biuletyn Historii Sztuki”, 2023 [dostęp 2023-12-21].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]