Henryk Humięcki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Humięcki
Olbrzym, Olbrzymek
Ilustracja
plutonowy podchorąży plutonowy podchorąży
Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1920
Włocławek

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

AK Armia Krajowa

Formacja

Szare Szeregi

Jednostki

batalion „Parasol”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941)
Grób na Wojskowych Powązkach w Warszawie

Henryk Humięcki ps. „Olbrzym”, „Olbrzymek” (ur. 9 listopada 1920 we Włocławku[1], zm. 27 sierpnia 1944 w Warszawie) – plutonowy podchorąży, uczestnik powstania warszawskiego w szeregach 1. kompanii II plutonu batalionu „Parasol” Armii Krajowej. Syn Teodora.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas okupacji działał w polskim podziemiu zbrojnym – początkowo w organizacji PET, następnie w Szarych Szeregach, skąd 1 sierpnia 1943 został przeniesiony do oddziału „Agat” (późniejszy batalion „Parasol”). Jako żołnierz „Parasola” uczestniczył m.in. w Akcji „Kutschera”, w czasie której został ranny.

Poległ 27. dnia powstania warszawskiego w obronie pałacu Krasińskich na Starym Mieście. Miał 23 lata. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Parasol” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera A24-9-12)[2].

Wraz z innymi uczestnikami akcji „Kutschera”, rozkazem nr 267/BP z dnia 25 marca 1944 Komendanta Głównego Armii Krajowej został odznaczony Krzyżem Walecznych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2002. ISBN 83-11-09261-3.
  2. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-25].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]