Henryk II z Bancz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk II z Bancz (zm. po 30 sierpnia 1365) – polski duchowny katolicki, biskup lubuski.

Przed wyborem na urząd biskupa sprawował funkcję archidiakona legnickiego. Na biskupa lubuskiego został wybrany przez kapitułę katedralną i prekonizowany 7 stycznia 1353. Ułożył poprawne stosunki z margrabiami brandenburskimi, nawiązując z nimi kontakty kosztem stosunków z Polską.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła katolickiego w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", wyd. 2, Warszawa 2000.

Lubusz 1133-1276	Bernard (1133) Stefan (1149–56?) Bernard (ok.1156?) Gaudenty (1180) Arnold (1191) Cyprian (1198–1201) Wawrzyniec I (ok.1201–1204) Wawrzyniec II (1204?–1233) Henryk I (1233–1244) Nanker (1248–1250?) Wilhelm I z Nysy (1252–1273) Wilhelm II (1275–1276) Wolmir (1282-1284?)
Górzyca 1276-1385	Wilhelm II (1276-1284) Konrad I (1284–1299) Mikołaj (1299-1300) Jan (1300-1302) Fryderyk I (1305–1311) Stefan II (1326–1345) Apeczko z Ząbkowic (1345–1352) Henryk II Bencz (1353–1366) Piotr I z Opola (1366–1375) Wacław II Legnicki (1375–1382) Jan Kietlicz (1383–1385)
Fürstenwalde 1385-1598	Jan Kietlicz (1385–1392) Jan II Mraz (1392–1397) Jan III z Borsznic (1397–1420) Jan IV z Wałdowa (1420–1423) Jan V z Wałdowa (1423–1424) Krzysztof von Rotenhan (1424–1436) Piotr II von Burgsdorff (1437–1439) Konrad II Kron (1440–1443) Jan VI von Deher (1443–1455) Fryderyk II Sesselmann (1455–1483) Liborius von Schlieben (1484–1486) Ludwig von Burgsdorf (1487–1490) Dytryk von Bülow (1490–1523) Jerzy von Blumenthal (1524–1550) Jan VII Horneburg (1550–1555) Joachim Fryderyk Hohenzollern (1555–1598)