Henryk Misztal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Misztal
Ilustracja
podczas wykładu na KUL-u
Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1936
Skubicha

Data i miejsce śmierci

28 października 2020
Lublin

Profesor prawa kanonicznego na KUL
Okres sprawowania

1979–2020

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1964

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Złoty za Długoletnią Służbę Medal Komisji Edukacji Narodowej

Henryk Misztal (ur. 10 kwietnia 1936 w Skubiszy k. Lublina, zm. 28 października 2020 w Lublinie[1][2]) – polski ksiądz, profesor nauk prawnych, specjalista prawa kanonicznego i prawa wyznaniowego, kanonik gremialny Kapituły Lubelskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem z 1964 Wydziału Teologii i Prawa Kanonicznego KUL. W 1968 uzyskał doktorat z prawa kanonicznego na podstawie napisanego pod kierunkiem ks. Aleksego Pertani studium Cenzura uprzednia pism i druków w Kościele Zachodnim, w 1979 habilitację w oparciu o osiągnięcia naukowe ze szczególnym uwzględnieniem rozprawy Causae historicae w postępowaniu beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym. Tytuł naukowy profesora nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego uzyskał w 1986 na podstawie dorobku naukowego, w tym w szczególności rozprawy Biegli w postępowaniu beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym. Od 1980 był kierownikiem Katedry Prawa Wyznaniowego i kuratorem Katedry Prawa Kanonizacyjnego, w latach 1983–1987 prodziekanem, a w latach 1987–1989 dziekanem Wydziału Prawa Kanonicznego i Nauk Prawnych KUL[3].

Był nauczycielem akademickim Wydziału Zamiejscowego Nauk Prawnych i Ekonomicznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Tomaszowie Lubelskim[4].

W latach 1986 i 1988 był stypendystą Katolickiego Uniwersytetu w Mediolanie. Wykładał także na innych uniwersytetach, m.in. w latach 1997–1998 na wydziale Teologicznym w Spiskiej Kapitule (Słowacja), w latach 1999–2000 na Wydziale Teologii w Welehradzie (Czechy) a w latach 2000–2005 na Wydziale Teologii Uniwersytetu Vytautas Magnus w Kownie na Litwie.

Był organizatorem pięciu międzynarodowych sympozjów z prawa kanonizacyjnego i dwóch ogólnopolskich sympozjów z prawa wyznaniowego. Od 1978 członek Consociatio Internationalis Iuris Canonici Promovendo. Od 1968 członek czynny Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był jednym z inicjatorów i członków założycieli powstałego w czerwcu 2008 Polskiego Towarzystwa Prawa Wyznaniowego.

W 1991 stał się członkiem Stowarzyszenia Kanonistów Polskich.

Jest promotorem 32 prac doktorskich i 160 magisterskich. Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora otrzymali m.in. Wiesław Bar (1997), Artur Mezglewski (1998), Piotr Stanisz (2000), Tadeusz Stanisławski (2001), Bogusław Ulijasz (2005) i Anna Tunia (2006)[3][5].

Otrzymał trzy nagrody rektorskie i jedną państwową za oryginalne i twórcze osiągnięcia naukowe oraz kształcenie kadr naukowych.

9 sierpnia 2000 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6], w 2006 otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej, a 18 października 2009 otrzymał Złoty Medal za Długoletnią Służbę[7].

W 2014 tygodnik „Gość Niedzielny” podał, że ks. Henryk Misztal był od 1980 tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa (TW „Henryk”)[8].

Pochowany na cmentarzu w Motyczu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zmarł Ksiądz Profesor Henryk Misztal. kul.pl. [dostęp 2020-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-28)].
  2. Dominik Panas, Zmarł ks. prof. Henryk Misztal – Archidiecezja Lubelska [online] [dostęp 2020-10-29] (pol.).
  3. a b Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL. Ludzie – nauka – struktura. Stan na 15 czerwca 2010 r., red. Lidia Fiejdasz, ks. Piotr Stanisz, Elżbieta Szczot. kul.pl. [dostęp 2017-09-16].
  4. Wydział Zamiejscowy Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2018-08-04].
  5. Prof. Henryk Misztal, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-09-12].[martwy link]
  6. M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 644
  7. Odznaczenia na KUL. prezydent.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)]., prezydent.pl [18-10-2009]
  8. W szponach SB. gosc.pl, 14 maja 2014. [dostęp 2018-12-25].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]