Henryk Pohoski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Pohoski
Walery
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1909
Bani Suwajf

Data i miejsce śmierci

27 kwietnia 1987
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

od 1931

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
AK Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
powstanie warszawskie

Grób pułkownika WP - Henryka Pohoskiego (1909–1987) na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Henryk Pohoski ps.Walery” (ur. 22 stycznia 1909 w Bani Suwajf, zm. 27 kwietnia 1987 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 stycznia 1909 w Bani Suwajf, Egipcie, w rodzinie Bohdana i Zofii z Karlińskich[1]. Był bratem Mieczysława (ur. 1905) i Michała (ur. 1911)[1].

W roku 1931, jako prymus, ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Komorowie-Ostrowi Mazowieckiej i wcielony został do 1 pułku piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego w Wilnie. W latach 1937–1939 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[2]. Kampanię wrześniową 1939 roku odbył w sztabie 1 Dywizji Piechoty Legionów na stanowisku oficera operacyjnego. W czasie okupacji sowieckiej i niemieckiej był między innymi szefem Oddziału IIa (wywiadowczego) Sztabu Komendy Obszaru Lwów Armii Krajowej.

Po ponownym wkroczeniu Sowietów na teren Kresów Południowo-Wschodnich, pod koniec lipca 1944 roku, rozpoczęły się we Lwowie pierwsze aresztowania oficerów Komendy Obszaru Lwowskiego pod pozorem zaproszenia na rozmowy. Pohoski zostaje aresztowany przez Sowieckie służby bezpieczeństwa. W krótkim czasie po aresztowaniu zbiegł z siedziby NKGB przy ul. Kosynierskiej we Lwowie we wrześniu 1944 r. i przedostał na lewy brzeg Sanu[potrzebny przypis].

Po ucieczce napisał sprawozdanie[3]. Jest to źródło opracowane niedługo po tych wydarzeniach, sporządzone przez wysokiego szczebla oficera służb specjalnych Polski Podziemnej, uczestnika „rozmów”.

W 1988 roku w Krakowie ukazały się zebrane wspomnienia Pohoskiego, zatytułowane: „Wspomnienia z pracy konspiracyjnej w Sztabie Obszaru Południowo-Wschodniego Armii Krajowej”, w których opisana jest między innymi sprawa aresztowania Władysława Filipkowskiego podczas rozmów w Żytomierzu.

W periodyku wydawanym przez Instytut Pamięci Narodowej pt. Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989. w numerze 1 (1)/2004, przedstawione zostały materiały ukazujące powojenne losy Henryka Pohoskiego. Jego zdradę i długoletnią współpracę m.in. z UB i SB[potrzebny przypis].

O zdradzie przez H. Pohoskiego swych podkomendnych z okręgu lwowskiego i jego agenturalnej działalności na rzecz służb bezpieczeństwa PRL wspomina Stanisław Likiernik "Kolumb" w nagranej rozmowie (fragment od 1:48:34)[4] dla Muzeum historii Polski NOTACJA FILMOWA.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 17-2-17)[5].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • podporucznik – 15 sierpnia 1931 roku ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1931 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty,
  • porucznik – 22 lutego 1934 roku ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 roku i 70. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]
  • kapitan – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 130. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Targoński 2019 ↓, s. 465.
  2. Stawecki 1997 ↓, s. 109.
  3. Sowieci i Żymierski a lwowska AK 1944 [online].
  4. Stanisław Likiernik "Kolumb" dla Muzeum Historii Polski NOTACJA FILMOWA [online], muzhp.pl.
  5. Cmentarz Stare Powązki: HENRYK POHOSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-16].
  6. a b Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 485.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]