Henryk Rump

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Rump
pułkownik lekarz pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1863
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

24 marca 1920
Lublin

Przebieg służby
Lata służby

1887-1920

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

7 Korpus
DOGen. „Lublin”

Stanowiska

szef sanitarny korpusu
szef sanitarny okręgu wojskowego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Henryk Rump (ur. 28 stycznia 1863 w Stanisławowie, zm. 24 marca 1920 w Lublinie) – pułkownik lekarz Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Henryk Rump urodził się 28 stycznia 1863 roku w Stanisławowie, w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii. Tam też ukończył gimnazjum. Następnie studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, a po pięciu semestrach kontynuował studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Wiedeńskiego[1].

Od 1 maja 1887 roku pełnił służbę w cesarskiej i królewskiej armii. Służbę rozpoczął w Szpitalu Garnizonowym Nr 1 w Wiedniu, w stopniu asystenta lekarza. W 1915 roku awansował na stopień starszego lekarza sztabowego 1 klasy. W latach 1916–1917 był szefem sanitarnym Generalnego Gubernatorstwa Wojskowego w Polsce z siedzibą w Lublinie. W sierpniu 1918 roku został szefem sanitarnym 7 Korpusu na froncie włoskim. W listopadzie 1918 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta c. i k. Szpitala Zapasowego w Wadowicach[2].

12 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika lekarza[3] i przydzielony na stanowisko szefa sanitarnego Okręgu Generalnego „Lublin” w Lublinie[4]. Zmarł 24 marca 1920 roku w Lublinie w następstwie obrażeń ciała doznanych w wypadku drogowym[5]. 29 maja 1920 roku został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika w korpusie lekarskim, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[6].

11 czerwca 1920 roku, na wniosek Ogólnej Komisji Weryfikacyjnej, Naczelny Wódz nadał mu pośmiertnie „tytuł generała podporucznika w korpusie lekarskim”[7][8].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

W cesarskiej i królewskiej armii:

  • asystent lekarza (niem. Assistenzarzt) - 1887[9]
  • starszy lekarz (niem. Oberarzt) - 1887[10]
  • lekarz pułku (niem. Regimentsarzt) - 1890[11]
  • lekarz sztabowy (niem. Stabsarzt) - 1904[12]
  • starszy lekarz sztabowy 2 klasy (niem. Oberstabsartzt 2. Klasse) - 1910[13]
  • starszy lekarz sztabowy 1 klasy (niem. Oberstabsartzt 1. Klasse) - 1915[14]

W Wojsku Polskim:

  • pułkownik lekarz - 12 grudnia 1918, zatwierdzony pośmiertnie 29 maja 1920
  • tytularny generał podporucznik lekarz - pośmiertnie 11 czerwca 1920

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ..., s. 286.
  2. P. Stawecki, Słownik ..., op. cit., s. 287.
  3. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 13 z 23 grudnia 1918 roku, poz. 359.
  4. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 1 z 4 stycznia 1919 roku, poz. 9.
  5. Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1934, s. 753.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 16 czerwca 1920 roku, poz. 587.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, poz. 597.
  8. P. Stawecki, Słownik ..., op. cit., s. 287. Henryk Rump nie występuje w pracy Tadeusza Kryska-Karskiego i Stanisława Żurakowskiego, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
  9. Stopień asystenta lekarza był odpowiednikiem stopnia porucznika (niem. Leutnant).
  10. Stopień starszego lekarza był odpowiednikiem stopnia starszego porucznika (niem. Oberleutnant).
  11. Stopień lekarza pułku był odpowiednikiem stopnia kapitana i rotmistrza.
  12. Stopień lekarza sztabowego był odpowiednikiem stopnia majora.
  13. Stopień starszego lekarza sztabowego 2 klasy był odpowiednikiem stopnia podpułkownika.
  14. Stopień starszego lekarza sztabowego 1 klasy był odpowiednikiem stopnia pułkownika.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.