Henryk VIII i jego sześć żon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk VIII i jego sześć żon
Henry VIII and His Six Wives
Gatunek

historyczny

Data premiery

1972

Kraj produkcji

Wielka Brytania

Czas trwania

120 minut

Reżyseria

Waris Hussein

Scenariusz

Ian Thorne

Muzyka

David Munrow

Zdjęcia

Peter Suschitzky

Henryk VIII i jego sześć żon (ang. Henry VIII and His Six Wives) – brytyjski film historyczny z 1972 roku w reżyserii Warisa Husseina.

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Król Henryk VIII (Keith Michell) wspomina swoje życie. Jego pierwsza żona - królowa hiszpańskiego pochodzenia - Katarzyna Aragońska (Frances Cuka) urodziła mu sześcioro dzieci, z czego pięcioro zmarło przy porodzie lub nie przeżyło okresu niemowlęctwa. Przeżyło tylko szóste i ostatnie dziecko - księżniczka Maria urodzona w 1516 roku. Później królowa nie potrafiła już dać kolejnego dziecka, gdyż minął już okres jej płodności. Wtedy na dworze pojawia się Anna Boleyn (Charlotte Rampling). Król zakochuje się w niej i postanawia unieważnić swoje małżeństwo. Z tego powodu król zerwał z Kościołem katolickim, który nie zgadzał się na unieważnienie małżeństwa króla z królową Katarzyną. Sam ogłosił się głową nowo powstałego Kościoła anglikańskiego i rozwiódł się z Katarzyną. Po trzech latach małżeństwa i urodzeniu trójki dzieci (dwoje poroniono i jedna córka - księżniczka Elżbieta przeżyła) Henryk postanawia wysłać Annę Boleyn na ścięcie. Po rekordowym czasie (dzień później) król poślubia Jane Seymour (Jane Asher), która dała mu wreszcie jedynego i upragnionego syna - księcia Edwarda. Królowa umiera jednak po porodzie. Po trzech latach wdowieństwa, za namową Tomasza Cromwella (Donald Pleasence) poślubia księżniczkę niemiecką/kliwijską Annę (Jenny Bos). Niestety to małżeństwo rozpadło się po pół roku. Król poślubia kolejną żonę - dwórkę Anny Kliwijskiej - Katarzyny Howard (Lynne Frederick). Nowa królowa niestety wdała się w romans z pewnym dworzaninem króla, co oboje musieli przypłacić życiem. Znudzony Henryk po raz ostatni poślubia szóstą królową - Katarzynę Parr (Barbara Leigh-Hunt), która trwała przy jego boku aż do śmierci króla w styczniu 1547 roku.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

i inni

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]