Henschel Hs 124

Henschel Hs 124
(Dane wersji Hs 124V-2)
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Henschel Flugzeugwerke A.G.
Typ	lekki samolot bombowy, ciężki samolot myśliwski
Konstrukcja	średniopłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie
Załoga	3 (pilot, radiooperator/strzelec, bombardier/strzelec)
	Historia
Data oblotu	1936
	Dane techniczne
Napęd	2 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowe BMW 132DC
Moc	880 KM (647 kW)
	Wymiary
Rozpiętość	18,20 m
Długość	14,00 m
Wysokość	3,75 m
Powierzchnia nośna	54,60 m²
	Masa
Własna	4 207 kg
Startowa	7 158 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	435 km/h
Pułap	6 000 m
Zasięg	1 175 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 karabiny maszynowe MG 15 kal. 7,92 mm; bomby do 600 kg
	Użytkownicy
	Niemcy
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henschel Hs 124 – niemiecki ciężki samolot myśliwski i lekki samolot bombowy z okresu II wojny światowej

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat trzydziestych niemieckie Ministerstwo Lotnictwa (RLM) opracowało założenia dla nowego typu samolotu niszczyciela bojowego (Kampfzerstörer), który mógł spełniać rolę myśliwca eskortowego, jak również zadania rozpoznawcze i szturmowe.

W wytwórni Henschel Flugzeugwerke A.G. w 1934 roku opracowano projekt dwusilnikowego samolotu, który oznaczono jako Hs 124. Złożono zamówienie na trzy prototypy tego samolotu.

Prototyp samoloty oznaczony jako Hs 124V-1 został zbudowany i oblatany na początku 1936 roku. Samolot był wyposażony w silniki rzędowe Junkers Jumbo 210. Następnie zbudowano drugi prototyp Hs 124V-2 wyposażony w silniki gwiazdowe BMW 132DC. Pracę nad trzecim prototypem przerwano, gdyż okazało się, że samolot Hs 124 miał gorsze osiągi niż opracowany na podstawie tych samych założeń samolot Messerschmitt Bf 110.

Ostatecznie zbudowano tylko dwa prototypy samolotu Hs 124.

Użycie[edytuj | edytuj kod]

Samolot Henschel Hs 124 był używany tylko do badań i testów w locie.

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Samolot Hs 124 był średniopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kabina zakryta, kadłub w przedniej części oszklony. Podwozie klasyczne – chowane w locie. Napęd stanowił 2 silniki umieszczone w gondolach na skrzydłach.

Uzbrojenie dwóch pierwszych prototypów stanowiły 2 karabiny maszynowe kal. 7,92 mm oraz bomby o wadze do 600 kg, w komorze bombowej i podwieszane pod skrzydłami. W trzecim prototypie planowano zamontować w przodzie kadłuba 2 działka lotnicze kal. 20 mm oraz 1 karabin maszynowy kal. 7,92 mm strzelający do tyłu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

C.G. Grey, Leonard Bridgman: Jane's all the world's aircraft, 1938. London: Sampson Low, Marston & Company, 1938, s. 158c.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]