Heroon
Heroon – w starożytnej Grecji grób herosa, prawdziwy lub symboliczny, najczęściej w kształcie tolosu lub małej świątyni; także inne miejsce kultu herosa (ołtarz, święty okrąg, kaplica)[1][2][3]. .
Heroon mógł być otoczony rozleglejszym temenosem, często z gajem oliwnym[1]. Lokalizacja heroonów była różnorodna. Mogły być budowane na agorach, przy istniejących świątyniach, a nawet w ich wnętrzach. Powstawały również w domach prywatnych, na nekropoliach i przy drogach[1].
Należą do jednych z najważniejszych pomników starożytnej Azji Mniejszej, wznoszone na wzgórzach nie jako budowle świątynne, lecz temenosy. Heroon z Trysy, odkryty w latach 40. XIX wieku przez Juliusza Schönborna, to prostokątne założenie architektoniczne, którego ściany ozdobiono reliefami z przedstawieniem greckich scen mitycznych. Zgodnie z tradycją licyjską został ukierunkowany na południowy wschód i stanowi typowy przykład założenia pochodzącego nie z greckich, lecz z licyjskich tradycji[4].
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
- Pelopeion w Olimpii[1]
- grób Erechteusza na ateńskim akropolu[1]
- heroon z Trysy w starożytnej Licji[4]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Heroon, [w:] Zbigniew Bania, Małgorzata Jędryczko (red.), Sztuka świata. T. 17, Słownik terminów: A-K, Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2013, s. 253, ISBN 978-83-213-4726-4, OCLC 829853214.
- ↑ Heroon, [w:] Encyklopedia sztuki starożytnej. Europa – Azja – Afryka – Ameryka, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe / Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 281, ISBN 83-01-12466-0, OCLC 749531685.
- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych (red. Krystyna Kubalska-Sulkiewicz). Wyd. 4. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, ISBN 83-01-12365-6, s. 151.
- ↑ a b Frank Kolb, Mauzoleum bohatera. Heroon z Trysy: wizerunek panującego i demonstracja władzy a recepcja mitu trojańskiego, Gniezno: Wydawnictwo Naukowe Contact/Abc, 2018, ISBN 978-83-65287-68-7, OCLC 1051248314 [dostęp 2022-01-27].