Hieronim Kondratowicz

Hieronim Kondratowicz
Data i miejsce urodzenia	23 września 1846 ; Sandomierz
Data i miejsce śmierci	21 maja 1923 ; Dąbrowa Górnicza
	deputowany do I Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego
Okres	od 1906; do 1906
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kondratowicz Hieronim (ur. 23 września 1846 w Sandomierzu, zm. 21 maja 1923 Dąbrowie Górniczej) – inżynier górnictwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1863 ukończył gimnazjum w Radomiu, a w 1868 Szkołę Główną w Warszawie uzyskując tytuł magistra nauk przyrodniczych. W latach 1868-1872 studiował w Instytucie Górniczym w Petersburgu, który ukończył na jednej z czołowych pozycji.

W latach 1872-1884 z ramienia Departamentu Górniczego w Petersburgu pracował na terenie Zagłębia Donieckiego przy budowie nowych kopalń. jednocześnie prowadził tam poszukiwania rud rtęci i rud żelaza.

W 1884 został przeniesiony do Odessy, gdzie początkowo kierował miejscowym urzędem probierczym, a w latach 1886-1887 był inżynierem miejskim.

Od 1887 był Inżynierem Okręgowym I Okręgu Górniczego Królestwa Polskiego w Dąbrowie Górniczej.

W 1899 odszedł ze stanowiska Inżyniera Okręgowego i został dyrektorem kopalni Towarzystwa Górniczo-Przemysłowego "Saturn" w Czeladzi.

W 1906 został wybrany na posła z ziemi piotrkowskiej do I Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego, wtedy odszedł ze stanowiska dyrektora kopalni i wszedł do zarządu Towarzystwa.

Od 1906 mieszkał w Warszawie. W latach 1905-1918 był członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych, od 26 VI 1907 do 30 XII 1908 także członkiem Zarządu TKN^[1]. Od 1907 zaangażował się w działalność Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Warszawie, został jego dożywotnim członkiem. Od 1908 był wiceprezesem Towarzystwa Biblioteki Publicznej, a od 6 maja 1922 prezesem.

W 1923 uzyskał, za wybitne zasługi położone dla polskiej nauki technicznej oraz za owocną i patriotyczną działalność około rozwoju polskiego przemysłu górniczego^[2], jako pierwsza osoba doktorat honoris causa AGH w Krakowie^[3].

Zmarł w Dąbrowie Górniczej podczas Zjazdu Wychowanków Szkoły Górniczej. Pochowany na warszawskich Powązkach (kwatera M-4-15)^[4].

Był mężem Bronisławy Kondratowicz (folklorystki i kolekcjonerki).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Górnictwo Hieronima Kondratowicza, tom 1. (pełny tekst)
Górnictwo Hieronima Kondratowicza, tom 2. (pełny tekst)
Muzeum Saturn w Czeladzi. Hieronim Kondratowicz
Publikacje H. Kondratowicza w zbiorach Biblioteki Narodowej – wersja cyfrowa na Polona.pl

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
↑ Hieronim Kondratowicz – Historia AGH [online], historia.agh.edu.pl, 24 maja 2018 [dostęp 2018-05-24] (pol.).
↑ Doktoraty honoris causa nadane przez AGH. agh.edu.pl. [dostęp 2011-02-23].
↑ Cmentarz Stare Powązki: HIERONIM KONDRATOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-30] .

[1] Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna

[2] Hieronim Kondratowicz – Historia AGH [online], historia.agh.edu.pl, 24 maja 2018 [dostęp 2018-05-24] (pol.).

[3] Doktoraty honoris causa nadane przez AGH. agh.edu.pl. [dostęp 2011-02-23].

[4] Cmentarz Stare Powązki: HIERONIM KONDRATOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-30] .

[1]

[2]

[3]

[4]