Hieronim Wierzbowski (zm. 1665)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hieronim z Wielkiego Chrząstowa Wierzbowski
Herb
Jastrzębiec
Rodzina

Wierzbowscy herbu Jastrzębiec

Data śmierci

1 maja 1665

Ojciec

Mikołaj z Wielkiego Chrząstowa Wierzbowski

Matka

Urszula Grudzińska

Żona

1. Zofia Mrozowicka 2. Katarzyna Ginwił Piotrowska 3. Marcjanna Przyłęcka

Dzieci

z Katarzyną Piotrowską: Stanisław Bonifacy, Teresa, Anna, Ludwika, Katarzyna oraz Helena Urszula; z Marcjanną Przyłęcką: Zygmunt

Hieronim z Wielkiego Chrząstowa Wierzbowski herbu Jastrzębiec (zm. 1 maja 1665 roku) – wojewoda sieradzki w latach 1661-1665, wojewoda brzeskokujawski w latach 1657-1661, kasztelan sieradzki w latach 1653-1657, wielkorządca krakowski od 10 września 1657 roku do 1 maja 1665 roku, chorąży większy łęczycki w latach 1648-1652, starosta oświęcimski w latach 1652-1665, starosta barwałdzki w latach 1655-1665, starosta szadkowski w latach 1655-1665, starosta stopnicki w 1662 roku, dworzanin królewski przed 1648 rokiem, pułkownik w 1657 roku[1].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny pieczętującej się herbem Jastrzębiec. Ojciec jego Mikołaj (1586-1639), pełnił obowiązki kasztelana inowrocławskiego. Matka Urszula, z domu Grudzińska była córką Stefana Grudzińskiego (zm. 1588), kasztelana nakielskiego. Do rodzeństwa Hieronima należeli: Władysław – kasztelan inowrocławski i inowłodzki, wojewoda brzeskokujawski; Stefan – arcybiskup gnieźnieński i rozprza; siostra Anna – poślubiła Samuela Nadolskiego, kasztelana konar łęczyckich i kasztelana rawskiego. Pierwsza żona Zofia Mrozowicka, córka Jana Mrozowickiego herbu Prus II i Zofii Raszowskiej herbu Grzymała, siostra m.in. Jerzego Mrozowickiego, sekretarza królewskiego, zmarła około 1640 roku[2]. Druga żona Marcjanna Przyłęcka herbu Szreniawa, córka Hermolausa Aleksandra Przyłęckiego, kasztelana oświęcimskiego, wdowa po Krzysztofie Komorowskim heru Korczak, staroście oświęcimskim, urodziła syna Zygmunta[3]. Trzecia żona, Katarzyna Ginwił Piotrowska herbu własnego (1634-1710), córka Mikołaja Piotrowskiego, kuchmistrza i dworzanina, którą poślubił w 1657 roku, urodziła 6 dzieci: 5 córek i syna Stanisława (1659-1728), kanonika gnieźnieńskiego, starostę łęczyckiego i łańcuckiego. Katarzyna była wdową po Samuelu Nadolskim herbu Pierzchała, kasztelanie rawskim. Z córek, Teresa, zmarła z dzieciństwie, Anna została wydana za mąż za Marcina Chomętowskiego, wojewodę mazowieckiego, Ludwika Katarzyna 1.voto żona Hieronima Lanckorońskiego, podkomorzego królewskiego, 2.voto żona Hieronima Załuskiego, kasztelana rawskiego, ostatnia córka, Helena Urszula była zakonnicą reguły św. Benedykta w Ołoboku[4]. Po śmierci męża Katarzyna poślubiła Stanisława Skarszewskiego herbu Leszczyc, kasztelana wojnickiego, z którym miała syna, Jana Antoniego[5][6].

Pełnione urzędy[edytuj | edytuj kod]

Pełnił wiele urzędów. Był starostą oświęcimskim, szadkowskim, barwładzkim i wielkorządcą krakowskim. Od 1648 pełnił obowiązki chorążego łęczyckiego. W latach 1653-1658 pełnił urząd kasztelana sieradzkiego. Od 1658 do 1660 był wojewodą brzeskokujawskim, następnie w latach 1660-1665 wojewodą sieradzkim.

Jako rotmistrz województwa łęczyckiego był posłem na sejm koronacyjny 1649 roku z województwa łęczyckiego[7]. Poseł sejmiku łęczyckiego na sejm 1650 roku[8].

Słynął z nadzwyczajnej siły i waleczności w kampaniach moskiewskich. Odbył też podróż do Francji po królową Marię Ludwikę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Franciszek Leśniak, Wielkorządcy krakowscy XVI-XVIII wieku, Kraków 1996, s. 272.
  2. http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.6027 [dostęp 2018-11-09
  3. http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=11.1.215 [dostęp 2018-11-09]
  4. Małgorzata Borkowska, Leksykon zakonnic polskich epoki przedrozbiorowej, tom I, Warszawa 2004, s. 57.
  5. http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.6031 [dostęp 2018-11-09]
  6. http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.6032 [dostęp 2018-11-09]
  7. Stefania Ochmann-Staniszewska, Sejm koronacyjny Jana Kazimierza w 1649 r., Acta Universitatis Wratislaviensis. Historia 45, Wrocław 1985, s. 246.
  8. Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 377.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]