Hilarion (Prochorow)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	30 września 1945
Miejscowość	Kijów
Miejsce	Sobór św. Włodzimierza
Konsekrator	Jan (Sokołow)
Współkonsekratorzy	Stefan (Procenko), Warłaam (Borisewicz)
Współkonsekrowani biskupi
Innocenty (Leofierow)	13 grudnia 1953

Hilarion
	Nikołaj Prochorow
	Biskup penzeński i sarański
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	9 marca 1889 ; chutor Michajłowski
Data śmierci	27 stycznia 1973
	Biskup penzeński i sarański
Okres sprawowania	1969–1970
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia penzeńska i kuźniecka
Śluby zakonne	28 września 1945
Diakonat	1915
Prezbiterat	1915
Chirotonia biskupia	30 września 1945

Hilarion, imię świeckie: Nikołaj Iwanowicz Prochorow (ur. 25 lutego^?/9 marca 1889 w chutorze Michajłowskim, zm. 27 stycznia 1973) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1910 ukończył jako najlepszy absolwent seminarium duchowne w Kursku. W 1915 biskup biełgorodzki Nikodem (Kononow) wyświęcił go na diakona, a następnie na kapłana. Był duchownym żonatym. Równolegle ze służbą w eparchii kurskiej duchowny był nauczycielem szkół parafialnych i ziemskich we wsi Woszczynino. Od 1928 był proboszczem parafii Przemienienia Pańskiego w Biełopolu. Otrzymał godność protoprezbitera.

W 1943 owdowiał. 8 września 1945 decyzją Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego otrzymał nominację na biskupa sumskiego i achtyrskiego, po złożeniu ślubów mniszych. 28 września 1945 w Ławrze Pieczerskiej złożył wieczyste śluby zakonne z imieniem Hilarion. 30 września 1945 w soborze św. Włodzimierza w Kijowie miała miejsce jego chirotonia biskupia. W grudniu 1951 został przeniesiony na katedrę kirowohradzką, zaś w listopadzie 1953 objął zarząd eparchii ufijskiej. W 1957 otrzymał godność arcybiskupa.

Od 1958 do 1963 był biskupem iwanowskim, zaś w 1963 krótko zarządzał eparchią omską i tiumeńską. Następnie był biskupem rostowskim (1967–1969), a następnie penzeńskim (1969–1970). W 1970 odszedł w stan spoczynku i trzy lata później zmarł.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Иларион (Прохоров). ortho-rus.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-10)].

rostowscy i taganroscy (1919–1936)	Arseniusz (Smoleniec) (1919–1927) Serafin (Siliczew) (1927–1931) Aleksander (Białozor) (1931–1932) Mikołaj (Amasijski) (1933–1935) Dionizy (Prozorowski) (1936) Mikołaj (Amasijski) (1942–1943)
rostowscy i taganroscy (1943–1948)	Eleuteriusz (Woroncow) (1943–1946) Serafin (Szarapow) (1946–1947) Sergiusz (Łarin) (1947–1949)
rostowscy i nowoczerkascy (1948–1954)	Mikołaj (Czufarowski) (1949–1951) Beniamin (Fiedczenkow) (1951–1955)
rostowscy i kamieńscy (1954–1957)	Flawian (Iwanow) (1955–1958)
rostowscy i nowoczerkascy (od 1957)	Innocenty (Zielnicki) (1958–1961) Nikander (Wiktorow) (1961) Sergiusz (Pietrow) (1961–1962) Hieronim (Zacharow) (1962–1966) Aleksy (Konoplow) (1966–1967) Hilarion (Prochorow) (1967–1969) Mikołaj (Kutiepow) (1969–1970) Włodzimierz (Kotlarow) (1970–1973) Joazaf (Owsiannikow) (1973–1982) Włodzimierz (Sabodan) (1982–1992) Włodzimierz (Kotlarow) (1993–1995) Pantelejmon (Dołganow) (1995–2011) Merkuriusz (Iwanow) (od 2011)