Hileozaur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hileozaur
Hylaeosaurus
Mantell, 1833
Ilustracja
Tkwiące w skale kości hileozaura
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Infragromada

archozauromorfy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury ptasiomiedniczne

Podrząd

tyreofory

Infrarząd

ankylozaury

Rodzina

Ankylosauridae/Nodosauridae?

Rodzaj

hileozaur

Gatunki

Hylaeosaurus armatus

Hileozaur (Hylaeosaurus) – czworonożny, roślinożerny dinozaur z grupy Ankylosauria. Rodzaj ten obejmuje jeden gatunekHylaeosaurus armatus. Hylaeosaurus oznacza „leśny jaszczur”, armatus oznacza uzbrojony. Nadana została przez angielskiego paleontologa, Gideona Mantella.

Jego pozycja filogenetyczna w obrębie Ankylosauria jest niepewna. Kirkland (1998) uznał go za możliwego przedstawiciela rodziny Ankylosauridae i wchodzącej w jej skład podrodziny Polacanthinae, co czyniłoby go bliskim krewnym rodzajów Polacanthus, Gastonia, Mymoorapelta i Hoplitosaurus[1]. Także Carpenter (2001) uznał hileozaura za przedstawiciela Polacanthinae (z tym, że autor ten podnosił tę podrodzinę do rangi odrębnej rodziny Polacanthidae, siostrzanej do Ankylosauridae); z przeprowadzonej przez niego analizy kladystycznej wynika, że hileozaur był taksonem siostrzanym do rodzaju Mymoorapelta[2]. Z kolei z analizy kladystycznej przeprowadzonej przez Richarda Thompsona i współpracowników (2012) wynika, że taksony zaliczane do Polacanthinae/Polacanthidae, w tym hileozaur, należały do rodziny Nodosauridae. Na drzewie ścisłej zgodności wygenerowanym na podstawie 4248 najbardziej oszczędnych drzew Hylaeosaurus jest w nierozwikłanej politomii z wszystkimi innymi przedstawicielami Nodosauridae. Z kolei na drzewie zgodności wygenerowanym metodą 50% majority rule consensus hileozaur nie jest blisko spokrewniony z innymi taksonami wcześniej zaliczanymi do Polacanthinae/Polacanthidae, lecz jest jednym z najbardziej bazalnych znanych nodozaurów i taksonem siostrzanym do rodzaju Anoplosaurus[3].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Hileozaur był pokryty od grzbietu aż po ogon licznymi płytami kostnymi, które miały różne kształty i wielkości.

Wielkość[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 3-6 m. Ważył około 1,5 tony.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Rośliny.
Hileozaur prawdopodobnie pasł się w niskiej roślinności lasów.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Żył około 140-131 milionów lat temu w okresie kredy (walanżyn/berrias). Zamieszkiwał tereny dzisiejszej Wielkiej Brytanii.

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

Skamieniałości hileozaura zostały znalezione w 1832 na południu Anglii w hrabstwie Sussex przez robotników pracujących w kamieniołomie. Okaz ten został zbadany przez Gideona Mantella. Dotychczas udało się odnaleźć dwa niekompletne szkielety tego dinozaura oraz wiele pojedynczych kości i płytek pancerza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. James I. Kirkland. A polacanthine ankylosaur (Ornithischia: Dinosauria) from the Early Cretaceous (Barremian) of eastern Utah. „New Mexico Museum of Natural History and Science Bulletin”. 14, s. 271-281, 1998. (ang.). 
  2. Kenneth Carpenter: Phylogenetic analysis of the Ankylosauria. W: Kenneth Carpenter (red.): The Armored Dinosaurs. Bloomington: Indiana University Press, 2001, s. 455-483. ISBN 0-253-33964-2.
  3. Richard S. Thompson, Jolyon C. Parish, Susannah C. R. Maidment i Paul M. Barrett. Phylogeny of the ankylosaurian dinosaurs (Ornithischia: Thyreophora). „Journal of Systematic Palaeontology”. 10 (2), s. 301-312, 2012. DOI: 10.1080/14772019.2011.569091. (ang.).