Hipogonadyzm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hipogonadyzm – termin medyczny określający defekt układu rozrodczego skutkujący dysfunkcją gonad (jajników lub jąder). Nieczynne gonady nie produkują hormonów[1] (testosteronu, estradiolu, MIFmacrophage migration inhibitory factor, progesteronu, inhibiny B) ani gamet (jaj i plemników). Niedobór hormonów skutkuje niewykształceniem się drugorzędowych i trzeciorzędowych cech płciowych.

Hipogonadyzm może być:

  • pierwotny (hipergonadotropowy)[2] – jeśli doszło do strukturalnego uszkodzenia gonady i nie jest ona zdolna do produkcji wystarczającej ilości hormonów
  • wtórny (hipogonadotropowy)[3] – jeśli doszło do znacznego obniżenia lub braku hormonów gonadotropowych.

W pierwotnym hipogonadyzmie stężenie gonadotropiny jest wysokie (np. zespół Klinefeltera) i podawanie gonadotropiny jest bezcelowe.

We wtórnym hipogonadyzmie (np. zespół płodnego eunucha) podanie gonadotropiny może spowodować odpowiedź gonad na stymulację – podwyższeniu mogą ulec poziomy hormonów płciowych.

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hypogonadism: Practice Essentials, Background, Pathophysiology, 27 grudnia 2021 [dostęp 2022-01-18].
  2. Hypergonadotropic Hypogonadism, Cancer Therapy Advisor, 17 stycznia 2019 [dostęp 2022-01-18] (ang.).
  3. Hypogonadotropic hypogonadism Information | Mount Sinai - New York, Mount Sinai Health System [dostęp 2022-01-18] (ang.).