Hipolit Galantini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błogosławiony
Hipolit Galantini FDC
Ippolito Galantini
Ilustracja
Tablica pamiątkowa na domu przy Via della Scala, gdzie zmarł Hipolit Galantini.
Data i miejsce urodzenia

14 października 1565
Florencja

Data i miejsce śmierci

20 marca 1619
Florencja

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

19 czerwca 1825
przez Leona XII

Wspomnienie

20 marca

Hipolit Galantini, właśc. wł. Ippolito Galantini (ur. 14 października 1565 we Florencji, zm. 20 marca 1619 tamże) – włoski katecheta, założyciel Bractwa Doktryny Chrześcijańskiej (FDC)[1], błogosławiony Kościoła katolickiego.

Jego ojciec pracował jako tkacz. Hipolit został nauczycielem katechezy w wieku 12 lat w kościele św. Łucji we Florencji (wł. Chiesa di Santa Lucia sul Prato), a mając 17 został przełożonym i reorganizatorem bractwa przy tym kościele. Założył bractwo religijne zwane Zgromadzeniem św. Franciszka Doktryny Chrześcijańskiej (wł. Congregazione di San Francesco della Dottrina cristiana), któremu napisał statut i afiliował do III Zakonu św. Franciszka. W 1602 wybudował oratorium dla bractwa a następnie na terenie Toskanii, również Umbrii i Modeny pozakładał kolejne oratoria z tym samym przeznaczeniem: prowadzenie działalności religijnej i katechizacji.

Zmarł 20 marca 1619, mając 53 lata, w opinii świętości. Jego grób szybko stał się miejscem pielgrzymek.

Papież Benedykt XIV ogłosił go czcigodnym w 1756 roku. Został beatyfikowany przez Leona XII w dniu 19 czerwca 1825 roku.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Den salige Hippolyt Galantini (1565-1619). Den katolske kirke., 2006-06-21. [dostęp 2012-01-29]. (norw.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]