Historyczny Park Narodowy Kultury Chaco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kultura Chaco[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Ruiny w Historycznym Parku Narodowym Kultury Chaco
Państwo

 Stany Zjednoczone

Stan

 Nowy Meksyk

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

III

Numer ref.

353rev

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1987
na 11. sesji

Położenie na mapie Nowego Meksyku
Mapa konturowa Nowego Meksyku, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kultura Chaco”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kultura Chaco”
Ziemia36°03′02,8″N 107°56′11,8″W/36,050778 -107,936611

Historyczny Park Narodowy kultury Chaco (ang. Chaco Culture National Historical Park) – obszar chroniony znajdujący się w amerykańskim stanie Nowy Meksyk.

Prezydent Stanów Zjednoczonych Theodore Roosevelt utworzył 11 marca 1907 roku na obecnych terenach parku pomnik narodowy o nazwie Chaco Canyon National Monument. Wiele lat później, 19 grudnia 1980 roku powiększono powierzchnię terenów objętych ochroną i utworzono historyczny park narodowy pod obecną nazwą. Z kolei 8 grudnia 1987 roku wpisano go na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1].

Park zajmuje powierzchnię 137,49 km². Na jego terenie znajduje się największe skupisko starożytnych ruin w Stanach Zjednoczonych. Na obszarze parku istnieją ślady obecności człowieka sprzed 7 tysięcy lat. Indianie z plemiona Pueblo zamieszkiwali te regiony przez przeszło 2 tysiące lat. W okresie 850-1250 na obecnych terenach parku zlokalizowany był wielki ośrodek ceremonialny, handlowy i polityczny, po którym pozostały ruiny budowli o charakterze publicznym i ceremonialnym. Na terenie Kanionu Chaco zidentyfikowano 13 wiosek, zwanych Wielkimi Domami ponieważ składały się z wielu połączonych ze sobą pomieszczeń mieszkalnych i magazynowych oraz kolistych budowli o charakterze religijnym rozmieszczonych wokół centralnego placu[2].

Na obszarze parku znajduje się około 4 tysiące stanowisk archeologicznych. Park odwiedzany jest przez około 60-70 tysięcy turystów rocznie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stany Zjednoczone Polski Komitet ds UNESCO
  2. Bahn 2019 ↓, s. 408.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Historia Archeologii. red. Paul Bahn. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo "Arkady" Sp. z o.o., 2019. ISBN 978-83-213-5058-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]