Hongwu

Hongwu
Imię chińskie osobiste
Pismo tradycyjne	元璋
Hanyu pinyin	Yuánzhāng
Imię chińskie świątynne
Pismo tradycyjne	太祖
Hanyu pinyin	Tàizǔ
Imię chińskie pośmiertne
Pismo tradycyjne	高帝
Hanyu pinyin	Gāodì
Nazwisko rodowe chińskie
Pismo tradycyjne	朱
Hanyu pinyin	Zhū
	cesarz Chin
Okres	od 1368; do 1398
Era panowania	Hóngwǔ (洪武)
Poprzednik	Togon Temür (Huizong)
Następca	Jianwen
	Dane biograficzne
Dynastia	Ming
Data urodzenia	21 października 1328
Data i miejsce śmierci	24 czerwca 1398 ; Nankin
Miejsce spoczynku	Mauzoleum Ming Xiaoling
Ojciec	Zhu Shizhen
Matka	Chun
Żona	Xiuying
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hongwu (ur. 21 października 1328, zm. 24 czerwca 1398) – pierwszy cesarz Chin (1368–1398) z dynastii Ming.

Urodził się jako Zhu Yuanzhang (chiń. 朱元璋) w biednej rodzinie chłopskiej w prowincji Jiangsu w gminie Pei. Ponieważ rodzina głodowała, część rodzeństwa została oddana przez rodziców. Gdy miał 16 lat reszta jego rodziny zginęła w wyniku powodzi Huang He. Znalazł schronienie w klasztorze buddyjskim, który wkrótce musiał opuścić z powodu braku pieniędzy w klasztorze. Następnie podróżował żebrząc o jedzenie. Po trzech latach wrócił do klasztoru, gdzie nauczył się czytać i pisać. W 1352, gdy miał 24 lata, wojska mongolskiej dynastii zburzyły klasztor walcząc z miejscową rebelią, jedną z wielu w Chinach. Zhu przyłączył się do jednej z nich szybko stając się przywódcą dzięki swoim umiejętnościom. Dołączył do powstania czerwonych turbanów, poślubił córkę przywódcy powstania i w 1355, w wieku 27 lat został dowódcą armii chłopskiej. W 1366^[1] został wybrany na przywódcę powstania. Dwa lata później, w wyniku zwycięskiego marszu na Pekin sięgnął po koronę cesarską.

W czasie swoich rządów prowadził politykę polepszenia bytu ludu. Wprowadzone zostały spisy w celu równomiernego rozłożenia podatków. Zaległe podatki dotyczące biednych zostały umorzone. Skonfiskowana ziemia arystokracji mongolskiej został rozdzielona między chłopów^[2]. Dzięki pracom irygacyjnych rozwijało się rolnictwo. Ułatwiał bezrolnym chłopom posiadanie ziemi. Wprowadził papierowy pieniądz^{[potrzebny przypis]}.

Po śmierci pochowano go w mauzoleum Ming Xiaoling koło Nankinu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Charles P. Fitzgerald: Chiny. Zarys historii kultury. Wyd. I. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974, s. 438.
↑ Praca zbiorowa Dzieje świata. Chronologiczny przegląd ważniejszych wydarzeń., Warszawa 1990, s.161.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ilustrowana historia świata, PaolaP. Ravaglia (ilustr.), NeilN. Morris, Warszawa: Przedsiębiorstwo Wydawniczo-Handlowe Arti, 2004, ISBN 83-89725-12-4, OCLC 750022722 .

[1] Charles P. Fitzgerald: Chiny. Zarys historii kultury. Wyd. I. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974, s. 438.

[2] Praca zbiorowa Dzieje świata. Chronologiczny przegląd ważniejszych wydarzeń., Warszawa 1990, s.161.

[1]

[2]

Zhū Yuánzhāng (1368–1398) Zhū Yǔnwén (1398–1402) Zhū Dì (1402–1424) Zhū Gāochì (1424–1425) Zhū Zhānjī (1425–1435) Zhū Qízhèn (1435–1449; 1457–1464) Zhū Qíyù (1449–1457) Zhū Jiànshēn (1464–1487) Zhū Yòutáng (1487–1505) Zhū Hòuzhào (1505–1521) Zhū Hòucōng (1521–1566) Zhū Zǎihòu (1566–1572) Zhū Yìjūn (1572–1620) Zhū Chángluò (1620) Zhū Yóujiào (1620–1627) Zhū Yóujiǎn (1627–1644)
Dynastia Shun	Li Zicheng (1644)
Południowa dynastia Ming	Zhū Yóusōng (1644–1645) Zhū Yùjiàn (1645–1646) Zhū Chángfāng (1645) Zhū Yǐhǎi (1645–1653) Zhū Yùyuè (1646) Zhū Yóuláng (1646–1662)