Rod Hundley
| ||||||||||
| #33 | ||||||||||
| rzucający obrońca | ||||||||||
| Pseudonim |
Hod Rod | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 października 1934 | |||||||||
| Data i miejsce śmierci |
27 marca 2015 | |||||||||
| Wzrost |
193 cm | |||||||||
| Masa ciała |
84 kg | |||||||||
| Kariera | ||||||||||
| Aktywność |
1957–1963 | |||||||||
| Szkoła średnia |
Charleston (Charleston, Wirginia Zachodnia) | |||||||||
| College |
West Virginia (1954–1957) | |||||||||
| Draft |
1957, numer: 1 | |||||||||
| ||||||||||
Rodney Clark "Hot Rod" Hundley (ur. 26 października 1934 w Charleston, zm. 27 marca 2015 w Phoenix) – amerykański koszykarz, obrońca, uczestnik spotkań gwiazd NBA[1], wielokrotny finalista NBA[2], komentator koszykarski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po opuszczeniu uczelni West Virginia, w 1957 roku, został wybrany w drafcie z numerem 1 przez drużynę Cincinnati Royals[3]. Nie rozegrał w jej barwach żadnego spotkania, ponieważ prawa do niego zostały przekazane Minneapolis Lakers. Przez 6 lat spędzonych w Los Angeles docierał z Lakers trzykrotnie do finałów NBA[2]. Podczas dwóch najlepszych statystycznie sezonów w swojej karierze (1959/60, 1960/61) był wybierany do udziału w meczu gwiazd[4].
Karierę sportową zakończył po zaledwie sześciu latach gry. Powodem takiej decyzji był zły stan kolan. W tym czasie rozegrał 431 spotkań sezonu zasadniczego, notując 3625 punktów, 1420 zbiórek i 1455 asyst[4].
W 1964 roku rozpoczął komentowanie spotkań klubu New Orleans Jazz, zarówno w radiu, jak i TV. Kontynuował swoją pracę także po przenosinach klubu do Salt Lake City w 1979 roku. W 2005 roku liga zmusiła klub do rozdzielenia funkcji komentatora radiowo-tv. Spotkania telewizyjne zaczął wtedy komentować Craig Bolerjack. Karierę komentatora zakończył w 2009 roku.
W 2000 roku, po 43 latach od czasu opuszczenia uczelni, ze względu na grę w NBA, obronił dyplom. Wraz z Tomem McEachinem jest współautorem książki - Hot Rod Hundley: You Gotta Love It Baby, wydanej w 1998 roku. Bill Libby napisał o nim w książce pod tytułem: "Clown: No. 33 in Your Program, No. 1 in Your Heart" (1970). W 2006 roku wystąpił w filmie Church Ball.
Przez lata udzielał się charytatywnie na terenie Salt Lake City oraz organizował kliniki koszykarskie na terenie całego kraju. Organizował też turniej golfowy – Hot Rod Hundley Celebrity Golf, zbierając dzięki niemu fundusze na szpital Salt Lake Shriners. Jego szeroka działalność ustała w ostatnich latach przed śmiercią z powody choroby Alzheimera. Zmarł 27 marca 2015 roku, w Phoenix.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
- NCAA
- Zawodnik roku Southern Conference (1957)[5]
- Zaliczony do[1]:
- I składu All-American (1957)
- II składu All-American1956)
- NCAA Silver Anniversary All-America Team (1982)
- WVU Sports Hall of Fame (1992)
- NBA
- 3-krotny finalista NBA (1959, 1962, 1963)[2]
- Uczestnik meczu gwiazd:
- Inne
- Laureat nagrody – Curt Gowdy Media Award (2003)
- Wybrany do Utah Broadcast Hall of Fame (2004)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rod Hundley – realgm.com. realgm.com. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
- ↑ a b c Finals Champions and MVPs. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ 1957 NBA Draft. basketball-reference.com. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
- ↑ a b Rod Hundley – basketball-reference.com. basketball-reference.com. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
- ↑ Southern Conference Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-30]. (ang.).
- ↑ NBA ALL-STAR LEGENDS GAME RESULTS, ROSTERS, AND PLAYERS. nba-allstar.com. [dostęp 2018-03-14]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Profil na NBA.com (ang.)
- Statystyki z NBA na basketball-reference.com (ang.)
- Profil na landofbasketball.com (ang.)