Hotel Monopol we Wrocławiu

Hotel Monopol Wrocław
	nr rej. 259/431/Wm z 16 marca 1983
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Wrocław
Adres	ul. Heleny Modrzejewskiej 2
Kategoria
Liczba pokoi	121
Data otwarcia	1892
Właściciel	Wallenberg Pachaly i Karl Grosser,; Hermann Schuster (1927),; Orbis (–2007),; Holding Liwa (2007–)
Architekt	Karl Grosser
	Położenie na mapie Wrocławia Hotel Monopol Wrocław
	Położenie na mapie Polski Hotel Monopol Wrocław
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Hotel Monopol Wrocław
	51°06′22″N 17°01′50″E/51,106111 17,030556
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Hotel Monopol we Wrocławiu przy ul. Heleny Modrzejewskiej – zabytkowy hotel we Wrocławiu otwarty w 1892 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Hotel wybudowano w 1892 w stylu Jugend stil na miejscu przykościelnego (kościoła św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława) cmentarza i klasztoru (w 1817 przekształconego na areszt, później przeniesiony w 1852 w sąsiedztwo sądu przy ul. Podwale). Plac po areszcie pod koniec XIX wieku kupili za 600 tys. marek wrocławscy Żydzi – bankier Wallenberg Pachaly i architekt Karl Grosser; postawili tu dom handlowy i hotel, w którym znajdowało się 69 pokoi, w tym 21 pokoi jednoosobowych, 46 dwuosobowych oraz 2 apartamenty. Najmniejsze pokoje miały około 10 m² powierzchni, apartamenty – do 36 m² i według standardów końca XIX wieku zaliczały się do luksusowych.

Dom handlowy usytuowany był na rogu ul. Świdnickiej i Modrzejewskiej (wejście główne do hotelu usytuowane jest przy Modrzejewskiej, dawniej Agnes Sorma Straße). Pod koniec II wojny światowej dom handlowy uległ znacznym uszkodzeniom tak, że odbudowano go dopiero w 1961 i przeznaczono na ekskluzywną kawiarnię; w kawiarni „Monopol” bywała klientela wywodząca się z warstw zamożniejszych i ze świata artystycznego (w bezpośrednim sąsiedztwie hotelu i kawiarni znajduje się m.in. Opera Wrocławska i Scena Kameralna^[1] Teatru Polskiego we Wrocławiu). Pod koniec XX wieku kawiarnię zamknięto i przywrócono tam funkcje handlowe.

Portyk z balkonem nad wejściem głównym do hotelu został dobudowany dopiero w 1937, specjalnie po to, by mógł z niego przemawiać Adolf Hitler^[2] (w 1958 na tym samym balkonie śpiewał także dla zgromadzonej przed hotelem publiczności Jan Kiepura)^[3]. Część hotelowa kompleksu przetrwała wojnę bez znaczniejszych uszkodzeń.

Hotel, który po wojnie stał się własnością firmy „Orbis”, a także hotelowa restauracja często gościła osoby ze świata naukowego Wrocławia, a także artystów filmowców.

W hotelowych wnętrzach kręcono także kilka spośród znanych polskich filmów, m.in. „Popiół i diament” Andrzeja Wajdy z 1958 (w hotelu toczy się większość akcji filmu, wraz ze słynnymi scenami z podpalaniem kieliszków ze spirytusem i polonezem o poranku, które to miały miejsce w hotelowej restauracji), „Lalka” Hasa z 1968, „Konsul” Mirosława Borka z Fronczewskim w roli głównej z 1989, a także sceny z serialu „Stawka większa niż życie”.

Hotel został w 1984 wpisany do rejestru zabytków. W 2007 hotel został sprzedany, a nowy właściciel – Holding Liwa, przeprowadził generalny remont według projektu krakowskiego architekta Marcina Stępniewskiego-Janowskiego. Ponownie otwarty 18 kwietnia 2009; znajduje się w nim 121 pokoi, 4 sale konferencyjne i 2 restauracje, ma standard pięciu gwiazdek.

Hotel zyskał uznanie UEFA i został oficjalnie rekomendowany jako baza pobytowa dla drużyn biorących udział w Euro 2012; zamieszkała w nim reprezentacja Czech.