Hulajnoga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hulajnoga do jazdy po drodze
Hulajnoga
Osoba korzystająca z hulajnogi to hulajnogista [1], [2]

Hulajnoga – jedno- lub wieloosobowy pojazd dwu-, trój- lub czterokołowy. Najprostsza składa się z płaskiej, wąskiej platformy, na której końcach umieszczone są koła. Do przedniego koła przymocowana jest kierownica. Użytkownik hulajnogi stoi na platformie odpychając się jedną nogą od podłoża i kierując pojazdem przy pomocy kierownicy. Wyróżnia się hulajnogi zwykłe, elektryczne i wyczynowe.

Korzystanie z dróg w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Przed 20 maja 2021 r. osoba korzystająca z hulajnogi traktowana była niekiedy błędnie jak pieszy[3]. Korzystanie z hulajnóg wyposażonych w silnik było nieunormowane szczegółowo, a hulajnogi elektryczne były pojazdem odpowiadającym definicji ogólnej z art. 2 pkt 31 Prawa o ruchu drogowym[4]. Wykazywały one podobieństwa do definicji motoroweru (pojazd dwu- lub trójkołowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej nieprzekraczającej 50 cm³ lub w silnik elektryczny o mocy nie większej niż 4 kW, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h), a jednocześnie nie posiadały wyposażenia, jakie powinien posiadać motorower, stosowano jednak do nich przepisy o motorowerach na zasadzie analogii[5][6].

Od 20 maja 2021 r. obowiązują przepisy o ruchu urządzeń transportu osobistego i hulajnóg elektrycznych[7]. Zawarte są one w art. 33-33d Prawa o ruchu drogowym. Kierujący urządzeniem wspomagającym ruch (hulajnogą) jest obowiązany korzystać z drogi dla rowerów, jeżeli jest ona wyznaczona dla kierunku, w którym się porusza lub zamierza skręcić. Kierujący UWR, korzystając z drogi dla rowerów i pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustępować pierwszeństwa pieszemu. Może on korzystać z chodnika lub drogi dla rowerów, gdy nie ma drogi dla rowerów. Jeżeli z nich korzysta, jest obowiązany jechać z prędkością zbliżoną do prędkości pieszego, zachować szczególną ostrożność, ustępować pierwszeństwa pieszemu oraz nie utrudniać jego ruchu. Nie wolno też jeździć po alkoholu (w stanie po użyciu alkoholu i w stanie nietrzeźwości), nie wolno też przewozić zwierzęcia i ładunku[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hulajnogista czy hulajnogowiec? Odpowiada prof. Jan Miodek
  2. Nazwa osoby jeżdżącej na hulajnodze („hulajnogista”)
  3. M. Burtowy, W. Kotowski, Hulajnogi elektryczne oraz inne mikropojazdy. Regulacje prawne i rozwiązania samorządowe, Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2020, s. 34-35, ISBN 978-83-8223-127-4.
  4. M. Burtowy, Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, Warszawa: Wolters Kluwer Polska, 2021, s. 67, ISBN 978-83-8223-883-9.
  5. (Art. 2 pkt 46) Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988)
  6. Agora SA: Elektryczna hulajnoga to motorower, a hulajnogista to nie pieszy. Taki wyrok zapadł w sądzie. www.warszawa.wyborcza.pl, 23 kwietnia 2019. [dostęp 2020-09-29].
  7. Ustawa z dnia 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 720).
  8. Hulajnogi, rolki, deskorolki – nowe przepisy od 20 maja. Dotyczą też kierowców aut!. www.auto-swiat.pl, 2021-05-20. [dostęp 2021-05-20].