Humbert z Silva Candida
| Kardynał biskup | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1010 |
| Data i miejsce śmierci |
5 maja 1061 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup Silva Candida | |
| Okres sprawowania |
maj 1050–5 maja 1061 |
| Arcybiskup Sycylii | |
| Okres sprawowania |
1049 – maj 1050 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
ok. 1025 |
| Nominacja biskupia |
1049 |
| Sakra biskupia |
1049 |
| Kreacja kardynalska |
maj 1050 |
Humbert z Silva Candida (ur. ok. 1010 w Burgundii − zm. 5 maja 1061 w Rzymie) – kardynał, legat papieski i teolog, którego myśl legła u podstaw XI-wiecznej reformy Kościoła dokonanej przez papieży Leona IX i Grzegorza VII. Nieprzejednany w kwestiach doktrynalnych, doprowadził do ostatecznej schizmy między Kościołem Zachodnim a Wschodnim w roku 1054.
Był mnichem benedyktyńskim w Moyenmoutier, we francuskich Wogezach. Wybitnie uzdolniony, w wieku 15 lat stał się ekspertem w łacinie i grece. Swoje studia teologiczne skoncentrował na problemach stosunków między Kościołem a państwem. Jako przyjaciel Brunona z Toul, z którym dzielił gorliwość w dążeniu do reform mających na celu ukrócenie nadużyć w Kościele, został przezeń powołany do Rzymu w roku 1049, po wyborze Brunona na papieża (Leon IX), gdzie stał się głównym wykonawcą polityki papieża Leona IX i jego następców: Wiktora II, Stefana IX i Mikołaja II. W 1049 został mianowany arcybiskupem Sycylii, nie objął jednak tego urzędu, wobec czego rok później Leon IX nadał mu godność kardynała biskupa Silva Candida. W 1054 był jednym z legatów Leona IX w Konstantynopolu odpowiedzialnych za rzucenie ekskomuniki na patriarchę Michała Cerulariusza. Po powrocie z legacji pracował w kurii rzymskiej jako Kanclerz Świętego Kościoła Rzymskiego (1057-1061). Sygnował dekret In Nomine Domini z 13 kwietnia 1059, ustanawiający nowe reguły wyboru papieży.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130, Tybinga 1977, s. 131-134